расчапля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | - | - | 
		
		
			| 2-я ас. | - | - | 
		
		
			| 3-я ас. | расчапля́ецца | расчапля́юцца | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | расчапля́ўся | расчапля́ліся | 
		
			| ж. | расчапля́лася | 
		
			| н. | расчапля́лася | 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
расчапля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | расчапля́ю | расчапля́ем | 
		
		
			| 2-я ас. | расчапля́еш | расчапля́еце | 
		
		
			| 3-я ас. | расчапля́е | расчапля́юць | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | расчапля́ў | расчапля́лі | 
		
			| ж. | расчапля́ла | 
		
			| н. | расчапля́ла | 
	
| Загадны лад | 
|---|
	
		
			| 2-я ас. | расчапля́й | расчапля́йце | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| цяп. час | расчапля́ючы | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
расчапны́
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | расчапны́ | расчапна́я | расчапно́е | расчапны́я | 
		
			| Р. | расчапно́га | расчапно́й | расчапно́га | расчапны́х | 
		
			| Д. | расчапно́му | расчапно́й | расчапно́му | расчапны́м | 
		
			| В. | расчапны́ | расчапну́ю | расчапно́е | расчапны́я | 
		
			| Т. | расчапны́м | расчапно́й расчапно́ю
 | расчапны́м | расчапны́мі | 
		
			| М. | расчапны́м | расчапно́й | расчапны́м | расчапны́х | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		sbm2012.
расчарава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
	
		
			| станоўч. | выш. | найвыш. | 
	
	
		
			| расчарава́на | - | - | 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012.
расчарава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
	
	
		
			| Н. | расчарава́насць | 
		
			| Р. | расчарава́насці | 
		
			| Д. | расчарава́насці | 
		
			| В. | расчарава́насць | 
		
			| Т. | расчарава́насцю | 
		
			| М. | расчарава́насці | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
расчарава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
	
	
		
			| Н. | расчарава́нне | 
		
			| Р. | расчарава́ння | 
		
			| Д. | расчарава́нню | 
		
			| В. | расчарава́нне | 
		
			| Т. | расчарава́ннем | 
		
			| М. | расчарава́нні | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
расчарава́ны
прыметнік, якасны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | расчарава́ны | расчарава́ная | расчарава́нае | расчарава́ныя | 
		
			| Р. | расчарава́нага | расчарава́най расчарава́нае
 | расчарава́нага | расчарава́ных | 
		
			| Д. | расчарава́наму | расчарава́най | расчарава́наму | расчарава́ным | 
		
			| В. | расчарава́ны (неадуш.) расчарава́нага (адуш.)
 | расчарава́ную | расчарава́нае | расчарава́ныя (неадуш.) расчарава́ных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | расчарава́ным | расчарава́най расчарава́наю
 | расчарава́ным | расчарава́нымі | 
		
			| М. | расчарава́ным | расчарава́най | расчарава́ным | расчарава́ных | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
расчарава́ны
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | расчарава́ны | расчарава́ная | расчарава́нае | расчарава́ныя | 
		
			| Р. | расчарава́нага | расчарава́най расчарава́нае
 | расчарава́нага | расчарава́ных | 
		
			| Д. | расчарава́наму | расчарава́най | расчарава́наму | расчарава́ным | 
		
			| В. | расчарава́ны (неадуш.) расчарава́нага (адуш.)
 | расчарава́ную | расчарава́нае | расчарава́ныя (неадуш.) расчарава́ных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | расчарава́ным | расчарава́най расчарава́наю
 | расчарава́ным | расчарава́нымі | 
		
			| М. | расчарава́ным | расчарава́най | расчарава́ным | расчарава́ных | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
расчарава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | расчарава́ны | расчарава́ная | расчарава́нае | расчарава́ныя | 
		
			| Р. | расчарава́нага | расчарава́най расчарава́нае
 | расчарава́нага | расчарава́ных | 
		
			| Д. | расчарава́наму | расчарава́най | расчарава́наму | расчарава́ным | 
		
			| В. | расчарава́ны (неадуш.) расчарава́нага (адуш.)
 | расчарава́ную | расчарава́нае | расчарава́ныя (неадуш.) расчарава́ных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | расчарава́ным | расчарава́най расчарава́наю
 | расчарава́ным | расчарава́нымі | 
		
			| М. | расчарава́ным | расчарава́най | расчарава́ным | расчарава́ных | 
		
Кароткая форма: расчарава́на.
	Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.