Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сінтаксі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	сінтаксі́стка	сінтаксі́сткі
Р.	сінтаксі́сткі	сінтаксі́стак
Д.	сінтаксі́стцы	сінтаксі́сткам
В.	сінтаксі́стку	сінтаксі́стак
Т.	сінтаксі́сткай сінтаксі́сткаю	сінтаксі́сткамі
М.	сінтаксі́стцы	сінтаксі́стках

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаксі́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
сінтаксі́чна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаксі́чна-інтанацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінтаксі́чна-інтанацы́йны	сінтаксі́чна-інтанацы́йная	сінтаксі́чна-інтанацы́йнае	сінтаксі́чна-інтанацы́йныя
Р.	сінтаксі́чна-інтанацы́йнага	сінтаксі́чна-інтанацы́йнай сінтаксі́чна-інтанацы́йнае	сінтаксі́чна-інтанацы́йнага	сінтаксі́чна-інтанацы́йных
Д.	сінтаксі́чна-інтанацы́йнаму	сінтаксі́чна-інтанацы́йнай	сінтаксі́чна-інтанацы́йнаму	сінтаксі́чна-інтанацы́йным
В.	сінтаксі́чна-інтанацы́йны (неадуш.) сінтаксі́чна-інтанацы́йнага (адуш.)	сінтаксі́чна-інтанацы́йную	сінтаксі́чна-інтанацы́йнае	сінтаксі́чна-інтанацы́йныя (неадуш.) сінтаксі́чна-інтанацы́йных (адуш.)
Т.	сінтаксі́чна-інтанацы́йным	сінтаксі́чна-інтанацы́йнай сінтаксі́чна-інтанацы́йнаю	сінтаксі́чна-інтанацы́йным	сінтаксі́чна-інтанацы́йнымі
М.	сінтаксі́чна-інтанацы́йным	сінтаксі́чна-інтанацы́йнай	сінтаксі́чна-інтанацы́йным	сінтаксі́чна-інтанацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаксі́чна-кампазіцы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йны	сінтаксі́чна-кампазіцы́йная	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнае	сінтаксі́чна-кампазіцы́йныя
Р.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнага	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнай сінтаксі́чна-кампазіцы́йнае	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнага	сінтаксі́чна-кампазіцы́йных
Д.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнаму	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнай	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнаму	сінтаксі́чна-кампазіцы́йным
В.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йны (неадуш.) сінтаксі́чна-кампазіцы́йнага (адуш.)	сінтаксі́чна-кампазіцы́йную	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнае	сінтаксі́чна-кампазіцы́йныя (неадуш.) сінтаксі́чна-кампазіцы́йных (адуш.)
Т.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йным	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнай сінтаксі́чна-кампазіцы́йнаю	сінтаксі́чна-кампазіцы́йным	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнымі
М.	сінтаксі́чна-кампазіцы́йным	сінтаксі́чна-кампазіцы́йнай	сінтаксі́чна-кампазіцы́йным	сінтаксі́чна-кампазіцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаксі́чна-стылісты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінтаксі́чна-стылісты́чны	сінтаксі́чна-стылісты́чная	сінтаксі́чна-стылісты́чнае	сінтаксі́чна-стылісты́чныя
Р.	сінтаксі́чна-стылісты́чнага	сінтаксі́чна-стылісты́чнай сінтаксі́чна-стылісты́чнае	сінтаксі́чна-стылісты́чнага	сінтаксі́чна-стылісты́чных
Д.	сінтаксі́чна-стылісты́чнаму	сінтаксі́чна-стылісты́чнай	сінтаксі́чна-стылісты́чнаму	сінтаксі́чна-стылісты́чным
В.	сінтаксі́чна-стылісты́чны (неадуш.) сінтаксі́чна-стылісты́чнага (адуш.)	сінтаксі́чна-стылісты́чную	сінтаксі́чна-стылісты́чнае	сінтаксі́чна-стылісты́чныя (неадуш.) сінтаксі́чна-стылісты́чных (адуш.)
Т.	сінтаксі́чна-стылісты́чным	сінтаксі́чна-стылісты́чнай сінтаксі́чна-стылісты́чнаю	сінтаксі́чна-стылісты́чным	сінтаксі́чна-стылісты́чнымі
М.	сінтаксі́чна-стылісты́чным	сінтаксі́чна-стылісты́чнай	сінтаксі́чна-стылісты́чным	сінтаксі́чна-стылісты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаксі́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінтаксі́чны	сінтаксі́чная	сінтаксі́чнае	сінтаксі́чныя
Р.	сінтаксі́чнага	сінтаксі́чнай сінтаксі́чнае	сінтаксі́чнага	сінтаксі́чных
Д.	сінтаксі́чнаму	сінтаксі́чнай	сінтаксі́чнаму	сінтаксі́чным
В.	сінтаксі́чны (неадуш.) сінтаксі́чнага (адуш.)	сінтаксі́чную	сінтаксі́чнае	сінтаксі́чныя (неадуш.) сінтаксі́чных (адуш.)
Т.	сінтаксі́чным	сінтаксі́чнай сінтаксі́чнаю	сінтаксі́чным	сінтаксі́чнымі
М.	сінтаксі́чным	сінтаксі́чнай	сінтаксі́чным	сінтаксі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сінта́ктыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	сінта́ктыка
Р.	сінта́ктыкі
Д.	сінта́ктыцы
В.	сінта́ктыку
Т.	сінта́ктыкай сінта́ктыкаю
М.	сінта́ктыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

сінта́ктыкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	сінта́ктыкі
Р.	сінта́ктыкаў
Д.	сінта́ктыкам
В.	сінта́ктыкі
Т.	сінта́ктыкамі
М.	сінта́ктыках

Крыніцы: sbm2012.

сінтаміцы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	сінтаміцы́н
Р.	сінтаміцы́ну
Д.	сінтаміцы́ну
В.	сінтаміцы́н
Т.	сінтаміцы́нам
М.	сінтаміцы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сінтаміцы́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сінтаміцы́навы	сінтаміцы́навая	сінтаміцы́навае	сінтаміцы́навыя
Р.	сінтаміцы́навага	сінтаміцы́навай сінтаміцы́навае	сінтаміцы́навага	сінтаміцы́навых
Д.	сінтаміцы́наваму	сінтаміцы́навай	сінтаміцы́наваму	сінтаміцы́навым
В.	сінтаміцы́навы (неадуш.) сінтаміцы́навага (адуш.)	сінтаміцы́навую	сінтаміцы́навае	сінтаміцы́навыя (неадуш.) сінтаміцы́навых (адуш.)
Т.	сінтаміцы́навым	сінтаміцы́навай сінтаміцы́наваю	сінтаміцы́навым	сінтаміцы́навымі
М.	сінтаміцы́навым	сінтаміцы́навай	сінтаміцы́навым	сінтаміцы́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)