сінтаксі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінтаксі́чны сінтаксі́чная сінтаксі́чнае сінтаксі́чныя
Р. сінтаксі́чнага сінтаксі́чнай
сінтаксі́чнае		 сінтаксі́чнага сінтаксі́чных
Д. сінтаксі́чнаму сінтаксі́чнай сінтаксі́чнаму сінтаксі́чным
В. сінтаксі́чны (неадуш.)
сінтаксі́чнага (адуш.)		 сінтаксі́чную сінтаксі́чнае сінтаксі́чныя (неадуш.)
сінтаксі́чных (адуш.)
Т. сінтаксі́чным сінтаксі́чнай
сінтаксі́чнаю		 сінтаксі́чным сінтаксі́чнымі
М. сінтаксі́чным сінтаксі́чнай сінтаксі́чным сінтаксі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)