Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдёжзклмнпрстўфхцчшя

ві́нніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́нніцкі ві́нніцкая ві́нніцкае ві́нніцкія
Р. ві́нніцкага ві́нніцкай
ві́нніцкае		 ві́нніцкага ві́нніцкіх
Д. ві́нніцкаму ві́нніцкай ві́нніцкаму ві́нніцкім
В. ві́нніцкі (неадуш.)
ві́нніцкага (адуш.)		 ві́нніцкую ві́нніцкае ві́нніцкія (неадуш.)
ві́нніцкіх (адуш.)
Т. ві́нніцкім ві́нніцкай
ві́нніцкаю		 ві́нніцкім ві́нніцкімі
М. ві́нніцкім ві́нніцкай ві́нніцкім ві́нніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

ві́нніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ві́нніцтва
Р. ві́нніцтва
Д. ві́нніцтву
В. ві́нніцтва
Т. ві́нніцтвам
М. ві́нніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

ві́нны

‘вінаваты’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́нны
ві́нен		 ві́нная
ві́нна		 ві́ннае
ві́нна		 ві́нныя
Р. ві́ннага ві́ннай
ві́ннае		 ві́ннага ві́нных
Д. ві́ннаму ві́ннай ві́ннаму ві́нным
В. ві́нны
ві́ннага (адуш.)		 ві́нную ві́ннае ві́нныя
ві́нных (адуш.)
Т. ві́нным ві́ннай
ві́ннаю		 ві́нным ві́ннымі
М. ві́нным ві́ннай ві́нным ві́нных

Крыніцы: piskunou2012.

ві́нны

‘які мае адносіны да віна’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́нны ві́нная ві́ннае ві́нныя
Р. ві́ннага ві́ннай
ві́ннае		 ві́ннага ві́нных
Д. ві́ннаму ві́ннай ві́ннаму ві́нным
В. ві́нны (неадуш.)
ві́ннага (адуш.)		 ві́нную ві́ннае ві́нныя (неадуш.)
ві́нных (адуш.)
Т. ві́нным ві́ннай
ві́ннаю		 ві́нным ві́ннымі
М. ві́нным ві́ннай ві́нным ві́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

вінны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінны́ вінна́я вінно́е вінны́я
Р. вінно́га вінно́й
вінно́е		 вінно́га вінны́х
Д. вінно́му вінно́й вінно́му вінны́м
В. вінны́ (неадуш.)
вінно́га (адуш.)		 вінну́ю вінно́е вінны́я (неадуш.)
вінны́х (адуш.)
Т. вінны́м вінно́й
вінно́ю		 вінны́м вінны́мі
М. вінны́м вінно́й вінны́м вінны́х

Крыніцы: piskunou2012.

віно́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віно́ ві́ны
Р. віна́ ві́наў
ві́н
Д. віну́ ві́нам
В. віно́ ві́ны
Т. віно́м ві́намі
М. віне́ ві́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

віно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віно́вы віно́вая віно́вае віно́выя
Р. віно́вага віно́вай
віно́вае		 віно́вага віно́вых
Д. віно́ваму віно́вай віно́ваму віно́вым
В. віно́вы (неадуш.)
віно́вага (адуш.)		 віно́вую віно́вае віно́выя (неадуш.)
віно́вых (адуш.)
Т. віно́вым віно́вай
віно́ваю		 віно́вым віно́вымі
М. віно́вым віно́вай віно́вым віно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

віно́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. віно́л
Р. віно́лу
Д. віно́лу
В. віно́л
Т. віно́лам
М. віно́ле

Крыніцы: piskunou2012.

Віно́рава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Віно́рава
Р. Віно́рава
Д. Віно́раву
В. Віно́рава
Т. Віно́равам
М. Віно́раве

віно́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віно́ўнік віно́ўнікі
Р. віно́ўніка віно́ўнікаў
Д. віно́ўніку віно́ўнікам
В. віно́ўніка віно́ўнікаў
Т. віно́ўнікам віно́ўнікамі
М. віно́ўніку віно́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.