ура́жвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ура́жваюся |
ура́жваемся |
2-я ас. |
ура́жваешся |
ура́жваецеся |
3-я ас. |
ура́жваецца |
ура́жваюцца |
Прошлы час |
м. |
ура́жваўся |
ура́жваліся |
ж. |
ура́жвалася |
н. |
ура́жвалася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ура́жваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ура́жваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ура́жваю |
ура́жваем |
2-я ас. |
ура́жваеш |
ура́жваеце |
3-я ас. |
ура́жвае |
ура́жваюць |
Прошлы час |
м. |
ура́жваў |
ура́жвалі |
ж. |
ура́жвала |
н. |
ура́жвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ура́жвай |
ура́жвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ура́жваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уражліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
уражліва |
уражлівей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
ура́жлівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ура́жлівасць |
Р. |
ура́жлівасці |
Д. |
ура́жлівасці |
В. |
ура́жлівасць |
Т. |
ура́жлівасцю |
М. |
ура́жлівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ура́жлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ура́жлівы |
ура́жлівая |
ура́жлівае |
ура́жлівыя |
Р. |
ура́жлівага |
ура́жлівай ура́жлівае |
ура́жлівага |
ура́жлівых |
Д. |
ура́жліваму |
ура́жлівай |
ура́жліваму |
ура́жлівым |
В. |
ура́жлівы (неадуш.) ура́жлівага (адуш.) |
ура́жлівую |
ура́жлівае |
ура́жлівыя (неадуш.) ура́жлівых (адуш.) |
Т. |
ура́жлівым |
ура́жлівай ура́жліваю |
ура́жлівым |
ура́жлівымі |
М. |
ура́жлівым |
ура́жлівай |
ура́жлівым |
ура́жлівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уражо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уражо́ны |
уражо́ная |
уражо́нае |
уражо́ныя |
Р. |
уражо́нага |
уражо́най уражо́нае |
уражо́нага |
уражо́ных |
Д. |
уражо́наму |
уражо́най |
уражо́наму |
уражо́ным |
В. |
уражо́ны (неадуш.) уражо́нага (адуш.) |
уражо́ную |
уражо́нае |
уражо́ныя (неадуш.) уражо́ных (адуш.) |
Т. |
уражо́ным |
уражо́най уражо́наю |
уражо́ным |
уражо́нымі |
М. |
уражо́ным |
уражо́най |
уражо́ным |
уражо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
уражэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уражэ́нне |
уражэ́нні |
Р. |
уражэ́ння |
уражэ́нняў |
Д. |
уражэ́нню |
уражэ́нням |
В. |
уражэ́нне |
уражэ́нні |
Т. |
уражэ́ннем |
уражэ́ннямі |
М. |
уражэ́нні |
уражэ́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.