Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

каўняро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўняро́вы каўняро́вая каўняро́вае каўняро́выя
Р. каўняро́вага каўняро́вай
каўняро́вае		 каўняро́вага каўняро́вых
Д. каўняро́ваму каўняро́вай каўняро́ваму каўняро́вым
В. каўняро́вы (неадуш.)
каўняро́вага (адуш.)		 каўняро́вую каўняро́вае каўняро́выя (неадуш.)
каўняро́вых (адуш.)
Т. каўняро́вым каўняро́вай
каўняро́ваю		 каўняро́вым каўняро́вымі
М. каўняро́вым каўняро́вай каўняро́вым каўняро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

каўняро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каўняро́ўка каўняро́ўкі
Р. каўняро́ўкі каўняро́вак
Д. каўняро́ўцы каўняро́ўкам
В. каўняро́ўку каўняро́ўкі
Т. каўняро́ўкай
каўняро́ўкаю		 каўняро́ўкамі
М. каўняро́ўцы каўняро́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Каўня́цін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каўня́цін
Р. Каўня́ціна
Д. Каўня́ціну
В. Каўня́цін
Т. Каўня́цінам
М. Каўня́ціне

каўпа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўпа́к каўпакі́
Р. каўпака́ каўпако́ў
Д. каўпаку́ каўпака́м
В. каўпа́к каўпакі́
Т. каўпако́м каўпака́мі
М. каўпаку́ каўпака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Каўпакі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каўпакі́
Р. Каўпако́ў
Д. Каўпака́м
В. Каўпакі́
Т. Каўпака́мі
М. Каўпака́х

каўпако́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўпако́вы каўпако́вая каўпако́вае каўпако́выя
Р. каўпако́вага каўпако́вай
каўпако́вае		 каўпако́вага каўпако́вых
Д. каўпако́ваму каўпако́вай каўпако́ваму каўпако́вым
В. каўпако́вы
каўпако́вага		 каўпако́вую каўпако́вае каўпако́выя
каўпако́вых
Т. каўпако́вым каўпако́вай
каўпако́ваю		 каўпако́вым каўпако́вымі
М. каўпако́вым каўпако́вай каўпако́вым каўпако́вых

Крыніцы: tsblm1996.

каўпа́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўпа́чны каўпа́чная каўпа́чнае каўпа́чныя
Р. каўпа́чнага каўпа́чнай
каўпа́чнае		 каўпа́чнага каўпа́чных
Д. каўпа́чнаму каўпа́чнай каўпа́чнаму каўпа́чным
В. каўпа́чны (неадуш.)
каўпа́чнага (адуш.)		 каўпа́чную каўпа́чнае каўпа́чныя (неадуш.)
каўпа́чных (адуш.)
Т. каўпа́чным каўпа́чнай
каўпа́чнаю		 каўпа́чным каўпа́чнымі
М. каўпа́чным каўпа́чнай каўпа́чным каўпа́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

каўпачо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўпачо́к каўпачкі́
Р. каўпачка́ каўпачко́ў
Д. каўпачку́ каўпачка́м
В. каўпачо́к каўпачкі́
Т. каўпачко́м каўпачка́мі
М. каўпачку́ каўпачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каўпе́ніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўпе́ніцкі каўпе́ніцкая каўпе́ніцкае каўпе́ніцкія
Р. каўпе́ніцкага каўпе́ніцкай
каўпе́ніцкае		 каўпе́ніцкага каўпе́ніцкіх
Д. каўпе́ніцкаму каўпе́ніцкай каўпе́ніцкаму каўпе́ніцкім
В. каўпе́ніцкі (неадуш.)
каўпе́ніцкага (адуш.)		 каўпе́ніцкую каўпе́ніцкае каўпе́ніцкія (неадуш.)
каўпе́ніцкіх (адуш.)
Т. каўпе́ніцкім каўпе́ніцкай
каўпе́ніцкаю		 каўпе́ніцкім каўпе́ніцкімі
М. каўпе́ніцкім каўпе́ніцкай каўпе́ніцкім каўпе́ніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

каўпе́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўпе́нскі каўпе́нская каўпе́нскае каўпе́нскія
Р. каўпе́нскага каўпе́нскай
каўпе́нскае		 каўпе́нскага каўпе́нскіх
Д. каўпе́нскаму каўпе́нскай каўпе́нскаму каўпе́нскім
В. каўпе́нскі (неадуш.)
каўпе́нскага (адуш.)		 каўпе́нскую каўпе́нскае каўпе́нскія (неадуш.)
каўпе́нскіх (адуш.)
Т. каўпе́нскім каўпе́нскай
каўпе́нскаю		 каўпе́нскім каўпе́нскімі
М. каўпе́нскім каўпе́нскай каўпе́нскім каўпе́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.