кананізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кананізава́ны |
кананізава́ная |
кананізава́нае |
кананізава́ныя |
Р. |
кананізава́нага |
кананізава́най кананізава́нае |
кананізава́нага |
кананізава́ных |
Д. |
кананізава́наму |
кананізава́най |
кананізава́наму |
кананізава́ным |
В. |
кананізава́ны (неадуш.) кананізава́нага (адуш.) |
кананізава́ную |
кананізава́нае |
кананізава́ныя (неадуш.) кананізава́ных (адуш.) |
Т. |
кананізава́ным |
кананізава́най кананізава́наю |
кананізава́ным |
кананізава́нымі |
М. |
кананізава́ным |
кананізава́най |
кананізава́ным |
кананізава́ных |
Кароткая форма: кананізава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
кананізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кананізава́ны |
кананізава́ная |
кананізава́нае |
кананізава́ныя |
Р. |
кананізава́нага |
кананізава́най кананізава́нае |
кананізава́нага |
кананізава́ных |
Д. |
кананізава́наму |
кананізава́най |
кананізава́наму |
кананізава́ным |
В. |
кананізава́ны (неадуш.) кананізава́нага (адуш.) |
кананізава́ную |
кананізава́нае |
кананізава́ныя (неадуш.) кананізава́ных (адуш.) |
Т. |
кананізава́ным |
кананізава́най кананізава́наю |
кананізава́ным |
кананізава́нымі |
М. |
кананізава́ным |
кананізава́най |
кананізава́ным |
кананізава́ных |
Кароткая форма: кананізава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
кананізава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кананізу́ецца |
кананізу́юцца |
Прошлы час |
м. |
кананізава́ўся |
кананізава́ліся |
ж. |
кананізава́лася |
н. |
кананізава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кананізава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кананізу́ю |
кананізу́ем |
2-я ас. |
кананізу́еш |
кананізу́еце |
3-я ас. |
кананізу́е |
кананізу́юць |
Прошлы час |
м. |
кананізава́ў |
кананізава́лі |
ж. |
кананізава́ла |
н. |
кананізава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
кананізу́й |
кананізу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
кананізу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кананізава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кананізу́ю |
кананізу́ем |
2-я ас. |
кананізу́еш |
кананізу́еце |
3-я ас. |
кананізу́е |
кананізу́юць |
Прошлы час |
м. |
кананізава́ў |
кананізава́лі |
ж. |
кананізава́ла |
н. |
кананізава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
кананізу́й |
кананізу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
кананізава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кананіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
кананіза́цыя |
Р. |
кананіза́цыі |
Д. |
кананіза́цыі |
В. |
кананіза́цыю |
Т. |
кананіза́цыяй кананіза́цыяю |
М. |
кананіза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канані́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канані́р |
канані́ры |
Р. |
канані́ра |
канані́раў |
Д. |
канані́ру |
канані́рам |
В. |
канані́ра |
канані́раў |
Т. |
канані́рам |
канані́рамі |
М. |
канані́ру |
канані́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канані́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
канані́рскі |
канані́рская |
канані́рскае |
канані́рскія |
Р. |
канані́рскага |
канані́рскай канані́рскае |
канані́рскага |
канані́рскіх |
Д. |
канані́рскаму |
канані́рскай |
канані́рскаму |
канані́рскім |
В. |
канані́рскі (неадуш.) канані́рскага (адуш.) |
канані́рскую |
канані́рскае |
канані́рскія (неадуш.) канані́рскіх (адуш.) |
Т. |
канані́рскім |
канані́рскай канані́рскаю |
канані́рскім |
канані́рскімі |
М. |
канані́рскім |
канані́рскай |
канані́рскім |
канані́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.