Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

асераднё́на

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
асераднё́на	-	-

асераднё́ны

прыметнік, якасны

асераднё́ны

прыметнік, адносны

асераднё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

асерадня́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

асерадня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

асертары́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	асертары́чны	асертары́чная	асертары́чнае	асертары́чныя
Р.	асертары́чнага	асертары́чнай асертары́чнае	асертары́чнага	асертары́чных
Д.	асертары́чнаму	асертары́чнай	асертары́чнаму	асертары́чным
В.	асертары́чны (неадуш.) асертары́чнага (адуш.)	асертары́чную	асертары́чнае	асертары́чныя (неадуш.) асертары́чных (адуш.)
Т.	асертары́чным	асертары́чнай асертары́чнаю	асертары́чным	асертары́чнымі
М.	асертары́чным	асертары́чнай	асертары́чным	асертары́чных

Крыніцы: piskunou2012.

асерты́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

асерты́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	асерты́ўны	асерты́ўная	асерты́ўнае	асерты́ўныя
Р.	асерты́ўнага	асерты́ўнай асерты́ўнае	асерты́ўнага	асерты́ўных
Д.	асерты́ўнаму	асерты́ўнай	асерты́ўнаму	асерты́ўным
В.	асерты́ўны (неадуш.) асерты́ўнага (адуш.)	асерты́ўную	асерты́ўнае	асерты́ўныя (неадуш.) асерты́ўных (адуш.)
Т.	асерты́ўным	асерты́ўнай асерты́ўнаю	асерты́ўным	асерты́ўнымі
М.	асерты́ўным	асерты́ўнай	асерты́ўным	асерты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

асе́сці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum