Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апо́ўзіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́ўзіна апо́ўзіны
Р. апо́ўзіны апо́ўзін
Д. апо́ўзіне апо́ўзінам
В. апо́ўзіну апо́ўзіны
Т. апо́ўзінай
апо́ўзінаю		 апо́ўзінамі
М. апо́ўзіне апо́ўзінах

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўзіны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. апо́ўзіны
Р. апо́ўзін
Д. апо́ўзінам
В. апо́ўзіны
Т. апо́ўзінамі
М. апо́ўзінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́ўзласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. апо́ўзласць
Р. апо́ўзласці
Д. апо́ўзласці
В. апо́ўзласць
Т. апо́ўзласцю
М. апо́ўзласці

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўзлік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́ўзлік апо́ўзлікі
Р. апо́ўзліка апо́ўзлікаў
Д. апо́ўзліку апо́ўзлікам
В. апо́ўзліка апо́ўзлікаў
Т. апо́ўзлікам апо́ўзлікамі
М. апо́ўзліку апо́ўзліках

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўзліца

‘жан. да апоўзлік - немаўля, карапуз’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́ўзліца апо́ўзліцы
Р. апо́ўзліцы апо́ўзліц
Д. апо́ўзліцы апо́ўзліцам
В. апо́ўзліцу апо́ўзліц
Т. апо́ўзліцай
апо́ўзліцаю		 апо́ўзліцамі
М. апо́ўзліцы апо́ўзліцах

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўзлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́ўзлы апо́ўзлая апо́ўзлае апо́ўзлыя
Р. апо́ўзлага апо́ўзлай
апо́ўзлае		 апо́ўзлага апо́ўзлых
Д. апо́ўзламу апо́ўзлай апо́ўзламу апо́ўзлым
В. апо́ўзлы (неадуш.)
апо́ўзлага (адуш.)		 апо́ўзлую апо́ўзлае апо́ўзлыя (неадуш.)
апо́ўзлых (адуш.)
Т. апо́ўзлым апо́ўзлай
апо́ўзлаю		 апо́ўзлым апо́ўзлымі
М. апо́ўзлым апо́ўзлай апо́ўзлым апо́ўзлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́ўзневы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́ўзневы апо́ўзневая апо́ўзневае апо́ўзневыя
Р. апо́ўзневага апо́ўзневай
апо́ўзневае		 апо́ўзневага апо́ўзневых
Д. апо́ўзневаму апо́ўзневай апо́ўзневаму апо́ўзневым
В. апо́ўзневы (неадуш.)
апо́ўзневага (адуш.)		 апо́ўзневую апо́ўзневае апо́ўзневыя (неадуш.)
апо́ўзневых (адуш.)
Т. апо́ўзневым апо́ўзневай
апо́ўзневаю		 апо́ўзневым апо́ўзневымі
М. апо́ўзневым апо́ўзневай апо́ўзневым апо́ўзневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́ўнач

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́ўнач - -

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ўначы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́ўначы - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́фіз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́фіз апо́фізы
Р. апо́фіза апо́фізаў
Д. апо́фізу апо́фізам
В. апо́фіз апо́фізы
Т. апо́фізам апо́фізамі
М. апо́фізе апо́фізах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.