абдзі́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абдзі́рачны |
абдзі́рачная |
абдзі́рачнае |
абдзі́рачныя |
Р. |
абдзі́рачнага |
абдзі́рачнай абдзі́рачнае |
абдзі́рачнага |
абдзі́рачных |
Д. |
абдзі́рачнаму |
абдзі́рачнай |
абдзі́рачнаму |
абдзі́рачным |
В. |
абдзі́рачны (неадуш.) абдзі́рачнага (адуш.) |
абдзі́рачную |
абдзі́рачнае |
абдзі́рачныя (неадуш.) абдзі́рачных (адуш.) |
Т. |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнай абдзі́рачнаю |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнымі |
М. |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнай |
абдзі́рачным |
абдзі́рачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзі́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абдзі́рка |
абдзі́ркі |
Р. |
абдзі́ркі |
абдзі́рак |
Д. |
абдзі́рцы |
абдзі́ркам |
В. |
абдзі́рку |
абдзі́ркі |
Т. |
абдзі́ркай абдзі́ркаю |
абдзі́ркамі |
М. |
абдзі́рцы |
абдзі́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзі́ркі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
абдзі́ркі |
Р. |
абдзі́рак |
Д. |
абдзі́ркам |
В. |
абдзі́ркі |
Т. |
абдзі́ркамі |
М. |
абдзі́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
абдзіро́ш
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абдзіро́ш |
Р. |
абдзіро́ша |
Д. |
абдзіро́шу |
В. |
абдзіро́ш |
Т. |
абдзіро́шам |
М. |
абдзіро́шы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзі́рства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абдзі́рства |
Р. |
абдзі́рства |
Д. |
абдзі́рству |
В. |
абдзі́рства |
Т. |
абдзі́рствам |
М. |
абдзі́рстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
абдзьму́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абдзьму́ты |
абдзьму́тая |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя |
Р. |
абдзьму́тага |
абдзьму́тай абдзьму́тае |
абдзьму́тага |
абдзьму́тых |
Д. |
абдзьму́таму |
абдзьму́тай |
абдзьму́таму |
абдзьму́тым |
В. |
абдзьму́ты (неадуш.) абдзьму́тага (адуш.) |
абдзьму́тую |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя (неадуш.) абдзьму́тых (адуш.) |
Т. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай абдзьму́таю |
абдзьму́тым |
абдзьму́тымі |
М. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай |
абдзьму́тым |
абдзьму́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абдзьму́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абдзьму́ты |
абдзьму́тая |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя |
Р. |
абдзьму́тага |
абдзьму́тай абдзьму́тае |
абдзьму́тага |
абдзьму́тых |
Д. |
абдзьму́таму |
абдзьму́тай |
абдзьму́таму |
абдзьму́тым |
В. |
абдзьму́ты (неадуш.) абдзьму́тага (адуш.) |
абдзьму́тую |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя (неадуш.) абдзьму́тых (адуш.) |
Т. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай абдзьму́таю |
абдзьму́тым |
абдзьму́тымі |
М. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай |
абдзьму́тым |
абдзьму́тых |
Кароткая форма: абдзьму́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абдзьму́ханне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абдзьму́ханне |
Р. |
абдзьму́хання |
Д. |
абдзьму́ханню |
В. |
абдзьму́ханне |
Т. |
абдзьму́ханнем |
М. |
абдзьму́ханні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзьму́ханы
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абдзьму́ханы |
абдзьму́ханая |
абдзьму́ханае |
абдзьму́ханыя |
Р. |
абдзьму́ханага |
абдзьму́ханай абдзьму́ханае |
абдзьму́ханага |
абдзьму́ханых |
Д. |
абдзьму́ханаму |
абдзьму́ханай |
абдзьму́ханаму |
абдзьму́ханым |
В. |
абдзьму́ханы (неадуш.) абдзьму́ханага (адуш.) |
абдзьму́ханую |
абдзьму́ханае |
абдзьму́ханыя (неадуш.) абдзьму́ханых (адуш.) |
Т. |
абдзьму́ханым |
абдзьму́ханай абдзьму́ханаю |
абдзьму́ханым |
абдзьму́ханымі |
М. |
абдзьму́ханым |
абдзьму́ханай |
абдзьму́ханым |
абдзьму́ханых |
Кароткая форма: абдзьму́хана.
Крыніцы:
piskunou2012.