элювія́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
элювія́льны |
элювія́льная |
элювія́льнае |
элювія́льныя |
Р. |
элювія́льнага |
элювія́льнай элювія́льнае |
элювія́льнага |
элювія́льных |
Д. |
элювія́льнаму |
элювія́льнай |
элювія́льнаму |
элювія́льным |
В. |
элювія́льны (неадуш.) элювія́льнага (адуш.) |
элювія́льную |
элювія́льнае |
элювія́льныя (неадуш.) элювія́льных (адуш.) |
Т. |
элювія́льным |
элювія́льнай элювія́льнаю |
элювія́льным |
элювія́льнымі |
М. |
элювія́льным |
элювія́льнай |
элювія́льным |
элювія́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
элюе́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
элюе́нт |
элюе́нты |
Р. |
элюе́нту |
элюе́нтаў |
Д. |
элюе́нту |
элюе́нтам |
В. |
элюе́нт |
элюе́нты |
Т. |
элюе́нтам |
элюе́нтамі |
М. |
элюе́нце |
элюе́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
элюі́раванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
элюі́раванне |
элюі́раванні |
Р. |
элюі́равання |
элюі́раванняў |
Д. |
элюі́раванню |
элюі́раванням |
В. |
элюі́раванне |
элюі́раванні |
Т. |
элюі́раваннем |
элюі́раваннямі |
М. |
элюі́раванні |
элюі́раваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
эляты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эляты́ў |
эляты́вы |
Р. |
эляты́ва |
эляты́ваў |
Д. |
эляты́ву |
эляты́вам |
В. |
эляты́ў |
эляты́вы |
Т. |
эляты́вам |
эляты́вамі |
М. |
эляты́ве |
эляты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.