канспірава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
канспірава́ны |
канспірава́ная |
канспірава́нае |
канспірава́ныя |
| Р. |
канспірава́нага |
канспірава́най
канспірава́нае |
канспірава́нага |
канспірава́ных |
| Д. |
канспірава́наму |
канспірава́най |
канспірава́наму |
канспірава́ным |
| В. |
канспірава́ны (неадуш.)
канспірава́нага (адуш.) |
канспірава́ную |
канспірава́нае |
канспірава́ныя (неадуш.)
канспірава́ных (адуш.) |
| Т. |
канспірава́ным |
канспірава́най
канспірава́наю |
канспірава́ным |
канспірава́нымі |
| М. |
канспірава́ным |
канспірава́най |
канспірава́ным |
канспірава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
канспірава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
канспіру́юся |
канспіру́емся |
| 2-я ас. |
канспіру́ешся |
канспіру́ецеся |
| 3-я ас. |
канспіру́ецца |
канспіру́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
канспірава́ўся |
канспірава́ліся |
| ж. |
канспірава́лася |
| н. |
канспірава́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
канспіру́йся |
канспіру́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
канспіру́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
канспірава́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
канспіру́ю |
канспіру́ем |
| 2-я ас. |
канспіру́еш |
канспіру́еце |
| 3-я ас. |
канспіру́е |
канспіру́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
канспірава́ў |
канспірава́лі |
| ж. |
канспірава́ла |
| н. |
канспірава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
канспіру́й |
канспіру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
канспіру́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канспірало́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
канспірало́гія |
| Р. |
канспірало́гіі |
| Д. |
канспірало́гіі |
| В. |
канспірало́гію |
| Т. |
канспірало́гіяй
канспірало́гіяю |
| М. |
канспірало́гіі |
Крыніцы:
piskunou2012.
канспіра́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
канспіра́тар |
канспіра́тары |
| Р. |
канспіра́тара |
канспіра́тараў |
| Д. |
канспіра́тару |
канспіра́тарам |
| В. |
канспіра́тара |
канспіра́тараў |
| Т. |
канспіра́тарам |
канспіра́тарамі |
| М. |
канспіра́тару |
канспіра́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канспіра́тарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
канспіра́тарка |
канспіра́таркі |
| Р. |
канспіра́таркі |
канспіра́тарак |
| Д. |
канспіра́тарцы |
канспіра́таркам |
| В. |
канспіра́тарку |
канспіра́тарак |
| Т. |
канспіра́таркай
канспіра́таркаю |
канспіра́таркамі |
| М. |
канспіра́тарцы |
канспіра́тарках |
Крыніцы:
piskunou2012.
канспіра́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
канспіра́тарскі |
канспіра́тарская |
канспіра́тарскае |
канспіра́тарскія |
| Р. |
канспіра́тарскага |
канспіра́тарскай
канспіра́тарскае |
канспіра́тарскага |
канспіра́тарскіх |
| Д. |
канспіра́тарскаму |
канспіра́тарскай |
канспіра́тарскаму |
канспіра́тарскім |
| В. |
канспіра́тарскі (неадуш.)
канспіра́тарскага (адуш.) |
канспіра́тарскую |
канспіра́тарскае |
канспіра́тарскія (неадуш.)
канспіра́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
канспіра́тарскім |
канспіра́тарскай
канспіра́тарскаю |
канспіра́тарскім |
канспіра́тарскімі |
| М. |
канспіра́тарскім |
канспіра́тарскай |
канспіра́тарскім |
канспіра́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канспіраты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| канспіраты́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
канспіраты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
канспіраты́ўнасць |
| Р. |
канспіраты́ўнасці |
| Д. |
канспіраты́ўнасці |
| В. |
канспіраты́ўнасць |
| Т. |
канспіраты́ўнасцю |
| М. |
канспіраты́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канспіраты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
канспіраты́ўны |
канспіраты́ўная |
канспіраты́ўнае |
канспіраты́ўныя |
| Р. |
канспіраты́ўнага |
канспіраты́ўнай
канспіраты́ўнае |
канспіраты́ўнага |
канспіраты́ўных |
| Д. |
канспіраты́ўнаму |
канспіраты́ўнай |
канспіраты́ўнаму |
канспіраты́ўным |
| В. |
канспіраты́ўны (неадуш.)
канспіраты́ўнага (адуш.) |
канспіраты́ўную |
канспіраты́ўнае |
канспіраты́ўныя (неадуш.)
канспіраты́ўных (адуш.) |
| Т. |
канспіраты́ўным |
канспіраты́ўнай
канспіраты́ўнаю |
канспіраты́ўным |
канспіраты́ўнымі |
| М. |
канспіраты́ўным |
канспіраты́ўнай |
канспіраты́ўным |
канспіраты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.