Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзі́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзі́ў дзі́вы
Р. дзі́ва дзі́ваў
Д. дзі́ву дзі́вам
В. дзі́ва дзі́ваў
Т. дзі́вам дзі́вамі
М. дзі́ве дзі́вах

Крыніцы: piskunou2012.

дзі́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзі́ўна дзіўне́й найдзіўне́й

Іншыя варыянты: дзіўно́.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Дзі́ўнава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дзі́ўнава
Р. Дзі́ўнава
Д. Дзі́ўнаву
В. Дзі́ўнава
Т. Дзі́ўнавам
М. Дзі́ўнаве

дзіўнава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзіўнава́та - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзіўнава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіўнава́ты дзіўнава́тая дзіўнава́тае дзіўнава́тыя
Р. дзіўнава́тага дзіўнава́тай
дзіўнава́тае		 дзіўнава́тага дзіўнава́тых
Д. дзіўнава́таму дзіўнава́тай дзіўнава́таму дзіўнава́тым
В. дзіўнава́ты (неадуш.)
дзіўнава́тага (адуш.)		 дзіўнава́тую дзіўнава́тае дзіўнава́тыя (неадуш.)
дзіўнава́тых (адуш.)
Т. дзіўнава́тым дзіўнава́тай
дзіўнава́таю		 дзіўнава́тым дзіўнава́тымі
М. дзіўнава́тым дзіўнава́тай дзіўнава́тым дзіўнава́тых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзі́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзі́ўнасць
Р. дзі́ўнасці
Д. дзі́ўнасці
В. дзі́ўнасць
Т. дзі́ўнасцю
М. дзі́ўнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіўне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіўне́йшы дзіўне́йшая дзіўне́йшае дзіўне́йшыя
Р. дзіўне́йшага дзіўне́йшай
дзіўне́йшае		 дзіўне́йшага дзіўне́йшых
Д. дзіўне́йшаму дзіўне́йшай дзіўне́йшаму дзіўне́йшым
В. дзіўне́йшы (неадуш.)
дзіўне́йшага (адуш.)		 дзіўне́йшую дзіўне́йшае дзіўне́йшыя (неадуш.)
дзіўне́йшых (адуш.)
Т. дзіўне́йшым дзіўне́йшай
дзіўне́йшаю		 дзіўне́йшым дзіўне́йшымі
М. дзіўне́йшым дзіўне́йшай дзіўне́йшым дзіўне́йшых

Крыніцы: piskunou2012.

дзі́ўненькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзі́ўненькі дзі́ўненькая дзі́ўненькае дзі́ўненькія
Р. дзі́ўненькага дзі́ўненькай
дзі́ўненькае		 дзі́ўненькага дзі́ўненькіх
Д. дзі́ўненькаму дзі́ўненькай дзі́ўненькаму дзі́ўненькім
В. дзі́ўненькі (неадуш.)
дзі́ўненькага (адуш.)		 дзі́ўненькую дзі́ўненькае дзі́ўненькія (неадуш.)
дзі́ўненькіх (адуш.)
Т. дзі́ўненькім дзі́ўненькай
дзі́ўненькаю		 дзі́ўненькім дзі́ўненькімі
М. дзі́ўненькім дзі́ўненькай дзі́ўненькім дзі́ўненькіх

Крыніцы: piskunou2012.

дзіўно́

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзіўно́ дзіўне́й найдзіўне́й

Іншыя варыянты: дзі́ўна.

Крыніцы: piskunou2012.

дзі́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзі́ўны дзі́ўная дзі́ўнае дзі́ўныя
Р. дзі́ўнага дзі́ўнай
дзі́ўнае		 дзі́ўнага дзі́ўных
Д. дзі́ўнаму дзі́ўнай дзі́ўнаму дзі́ўным
В. дзі́ўны (неадуш.)
дзі́ўнага (адуш.)		 дзі́ўную дзі́ўнае дзі́ўныя (неадуш.)
дзі́ўных (адуш.)
Т. дзі́ўным дзі́ўнай
дзі́ўнаю		 дзі́ўным дзі́ўнымі
М. дзі́ўным дзі́ўнай дзі́ўным дзі́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.