уда́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уда́лы |
уда́лая |
уда́лае |
уда́лыя |
Р. |
уда́лага |
уда́лай уда́лае |
уда́лага |
уда́лых |
Д. |
уда́ламу |
уда́лай |
уда́ламу |
уда́лым |
В. |
уда́лы (неадуш.) уда́лага (адуш.) |
уда́лую |
уда́лае |
уда́лыя (неадуш.) уда́лых (адуш.) |
Т. |
уда́лым |
уда́лай уда́лаю |
уда́лым |
уда́лымі |
М. |
уда́лым |
уда́лай |
уда́лым |
уда́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удалячы́нь
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
удалячы́нь |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
уданелі́да
‘марская жывёла’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уданелі́да |
уданелі́ды |
Р. |
уданелі́ды |
уданелі́д |
Д. |
уданелі́дзе |
уданелі́дам |
В. |
уданелі́ду |
уданелі́д |
Т. |
уданелі́дай уданелі́даю |
уданелі́дамі |
М. |
уданелі́дзе |
уданелі́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
уда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уда́нне |
Р. |
уда́ння |
Д. |
уда́нню |
В. |
уда́нне |
Т. |
уда́ннем |
М. |
уда́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
уда́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уда́р |
уда́ры |
Р. |
уда́ру |
уда́раў |
Д. |
уда́ру |
уда́рам |
В. |
уда́р |
уда́ры |
Т. |
уда́рам |
уда́рамі |
М. |
уда́ры |
уда́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.