каталізава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
каталізу́ецца |
каталізу́юцца |
Прошлы час |
м. |
каталізава́ўся |
каталізава́ліся |
ж. |
каталізава́лася |
н. |
каталізава́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
каталізу́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
каталізава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
каталізу́ецца |
каталізу́юцца |
Прошлы час |
м. |
каталізава́ўся |
каталізава́ліся |
ж. |
каталізава́лася |
н. |
каталізава́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
каталізава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
каталізава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
каталізу́ю |
каталізу́ем |
2-я ас. |
каталізу́еш |
каталізу́еце |
3-я ас. |
каталізу́е |
каталізу́юць |
Прошлы час |
м. |
каталізава́ў |
каталізава́лі |
ж. |
каталізава́ла |
н. |
каталізава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
каталізу́й |
каталізу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
каталізу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
каталізава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
каталізу́ю |
каталізу́ем |
2-я ас. |
каталізу́еш |
каталізу́еце |
3-я ас. |
каталізу́е |
каталізу́юць |
Прошлы час |
м. |
каталізава́ў |
каталізава́лі |
ж. |
каталізава́ла |
н. |
каталізава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
каталізу́й |
каталізу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
каталізава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
каталіза́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
каталіза́тар |
каталіза́тары |
Р. |
каталіза́тара |
каталіза́тараў |
Д. |
каталіза́тару |
каталіза́тарам |
В. |
каталіза́тар |
каталіза́тары |
Т. |
каталіза́тарам |
каталіза́тарамі |
М. |
каталіза́тары |
каталіза́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
каталіза́тарны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
каталіза́тарны |
каталіза́тарная |
каталіза́тарнае |
каталіза́тарныя |
Р. |
каталіза́тарнага |
каталіза́тарнай каталіза́тарнае |
каталіза́тарнага |
каталіза́тарных |
Д. |
каталіза́тарнаму |
каталіза́тарнай |
каталіза́тарнаму |
каталіза́тарным |
В. |
каталіза́тарны (неадуш.) каталіза́тарнага (адуш.) |
каталіза́тарную |
каталіза́тарнае |
каталіза́тарныя (неадуш.) каталіза́тарных (адуш.) |
Т. |
каталіза́тарным |
каталіза́тарнай каталіза́тарнаю |
каталіза́тарным |
каталіза́тарнымі |
М. |
каталіза́тарным |
каталіза́тарнай |
каталіза́тарным |
каталіза́тарных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
каталіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
каталіза́цыя |
Р. |
каталіза́цыі |
Д. |
каталіза́цыі |
В. |
каталіза́цыю |
Т. |
каталіза́цыяй каталіза́цыяю |
М. |
каталіза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
ката́лізны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ката́лізны |
ката́лізная |
ката́лізнае |
ката́лізныя |
Р. |
ката́лізнага |
ката́лізнай ката́лізнае |
ката́лізнага |
ката́лізных |
Д. |
ката́лізнаму |
ката́лізнай |
ката́лізнаму |
ката́лізным |
В. |
ката́лізны (неадуш.) ката́лізнага (адуш.) |
ката́лізную |
ката́лізнае |
ката́лізныя (неадуш.) ката́лізных (адуш.) |
Т. |
ката́лізным |
ката́лізнай ката́лізнаю |
ката́лізным |
ката́лізнымі |
М. |
ката́лізным |
ката́лізнай |
ката́лізным |
ката́лізных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
каталі́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
каталі́к |
каталікі́ |
Р. |
каталіка́ |
каталіко́ў |
Д. |
каталіку́ |
каталіка́м |
В. |
каталіка́ |
каталіко́ў |
Т. |
каталіко́м |
каталіка́мі |
М. |
каталіку́ |
каталіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.