Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аоуыэ

дружбаві́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружбаві́сты дружбаві́стая дружбаві́стае дружбаві́стыя
Р. дружбаві́стага дружбаві́стай
дружбаві́стае		 дружбаві́стага дружбаві́стых
Д. дружбаві́стаму дружбаві́стай дружбаві́стаму дружбаві́стым
В. дружбаві́сты (неадуш.)
дружбаві́стага (адуш.)		 дружбаві́стую дружбаві́стае дружбаві́стыя (неадуш.)
дружбаві́стых (адуш.)
Т. дружбаві́стым дружбаві́стай
дружбаві́стаю		 дружбаві́стым дружбаві́стымі
М. дружбаві́стым дружбаві́стай дружбаві́стым дружбаві́стых

Крыніцы: piskunou2012.

дружбаві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружбаві́ты дружбаві́тая дружбаві́тае дружбаві́тыя
Р. дружбаві́тага дружбаві́тай
дружбаві́тае		 дружбаві́тага дружбаві́тых
Д. дружбаві́таму дружбаві́тай дружбаві́таму дружбаві́тым
В. дружбаві́ты (неадуш.)
дружбаві́тага (адуш.)		 дружбаві́тую дружбаві́тае дружбаві́тыя (неадуш.)
дружбаві́тых (адуш.)
Т. дружбаві́тым дружбаві́тай
дружбаві́таю		 дружбаві́тым дружбаві́тымі
М. дружбаві́тым дружбаві́тай дружбаві́тым дружбаві́тых

Крыніцы: piskunou2012.

дружба́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружба́к дружбакі́
Р. дружбака́ дружбако́ў
Д. дружбаку́ дружбака́м
В. дружбака́ дружбако́ў
Т. дружбако́м дружбака́мі
М. дружбаку́ дружбака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружба́цкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружба́цкі дружба́цкая дружба́цкае дружба́цкія
Р. дружба́цкага дружба́цкай
дружба́цкае		 дружба́цкага дружба́цкіх
Д. дружба́цкаму дружба́цкай дружба́цкаму дружба́цкім
В. дружба́цкі (неадуш.)
дружба́цкага (адуш.)		 дружба́цкую дружба́цкае дружба́цкія (неадуш.)
дружба́цкіх (адуш.)
Т. дружба́цкім дружба́цкай
дружба́цкаю		 дружба́цкім дружба́цкімі
М. дружба́цкім дружба́цкай дружба́цкім дружба́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дружба́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружба́цкі дружба́цкая дружба́цкае дружба́цкія
Р. дружба́цкага дружба́цкай
дружба́цкае		 дружба́цкага дружба́цкіх
Д. дружба́цкаму дружба́цкай дружба́цкаму дружба́цкім
В. дружба́цкі (неадуш.)
дружба́цкага (адуш.)		 дружба́цкую дружба́цкае дружба́цкія (неадуш.)
дружба́цкіх (адуш.)
Т. дружба́цкім дружба́цкай
дружба́цкаю		 дружба́цкім дружба́цкімі
М. дружба́цкім дружба́цкай дружба́цкім дружба́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дру́жбічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дру́жбічы
Р. Дру́жбіч
Дру́жбічаў
Д. Дру́жбічам
В. Дру́жбічы
Т. Дру́жбічамі
М. Дру́жбічах

дру́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дру́жка дру́жкі
Р. дру́жкі дру́жак
Д. дру́жцы дру́жкам
В. дру́жку дру́жак
Т. дру́жкай
дру́жкаю		 дру́жкамі
М. дру́жцы дру́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дружкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дружкі́
Р. Дружко́ў
Д. Дружка́м
В. Дружкі́
Т. Дружка́мі
М. Дружка́х

дружко́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружко́ў дружко́ва дружко́ва дружко́вы
Р. дружко́вага дружко́вай
дружко́вае		 дружко́вага дружко́вых
Д. дружко́ваму дружко́вай дружко́ваму дружко́вым
В. дружко́ў (неадуш.)
дружко́вага (адуш.)		 дружко́ву дружко́ва дружко́вы (неадуш.)
дружко́вых (адуш.)
Т. дружко́вым дружко́вай
дружко́ваю		 дружко́вым дружко́вымі
М. дружко́вым дружко́вай дружко́вым дружко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

дру́жна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дру́жна дружне́й найдружне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.