дружба́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружба́к дружбакі́
Р. дружбака́ дружбако́ў
Д. дружбаку́ дружбака́м
В. дружбака́ дружбако́ў
Т. дружбако́м дружбака́мі
М. дружбаку́ дружбака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)