Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзіркава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіркава́тасць
Р. дзіркава́тасці
Д. дзіркава́тасці
В. дзіркава́тасць
Т. дзіркава́тасцю
М. дзіркава́тасці

Крыніцы: piskunou2012.

дзіркава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіркава́ты дзіркава́тая дзіркава́тае дзіркава́тыя
Р. дзіркава́тага дзіркава́тай
дзіркава́тае		 дзіркава́тага дзіркава́тых
Д. дзіркава́таму дзіркава́тай дзіркава́таму дзіркава́тым
В. дзіркава́ты (неадуш.)
дзіркава́тага (адуш.)		 дзіркава́тую дзіркава́тае дзіркава́тыя (неадуш.)
дзіркава́тых (адуш.)
Т. дзіркава́тым дзіркава́тай
дзіркава́таю		 дзіркава́тым дзіркава́тымі
М. дзіркава́тым дзіркава́тай дзіркава́тым дзіркава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзіркава́ціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіркава́чу дзіркава́цім
2-я ас. дзіркава́ціш дзіркава́ціце
3-я ас. дзіркава́ціць дзіркава́цяць
Прошлы час
м. дзіркава́ціў дзіркава́цілі
ж. дзіркава́ціла
н. дзіркава́ціла
Загадны лад
2-я ас. дзіркава́ць дзіркава́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіркава́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

дзіркава́ць

‘дзіравіць, рабіць дзіркі ў чым-небудзь, на чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзірку́ю дзірку́ем
2-я ас. дзірку́еш дзірку́еце
3-я ас. дзірку́е дзірку́юць
Прошлы час
м. дзіркава́ў дзіркава́лі
ж. дзіркава́ла
н. дзіркава́ла
Загадны лад
2-я ас. дзірку́й дзірку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзірку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дзі́ркавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзі́ркавы дзі́ркавая дзі́ркавае дзі́ркавыя
Р. дзі́ркавага дзі́ркавай
дзі́ркавае		 дзі́ркавага дзі́ркавых
Д. дзі́ркаваму дзі́ркавай дзі́ркаваму дзі́ркавым
В. дзі́ркавы (неадуш.)
дзі́ркавага (адуш.)		 дзі́ркавую дзі́ркавае дзі́ркавыя (неадуш.)
дзі́ркавых (адуш.)
Т. дзі́ркавым дзі́ркавай
дзі́ркаваю		 дзі́ркавым дзі́ркавымі
М. дзі́ркавым дзі́ркавай дзі́ркавым дзі́ркавых

Крыніцы: piskunou2012.

дзіркако́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіркако́л дзіркако́лы
Р. дзіркако́ла дзіркако́лаў
Д. дзіркако́лу дзіркако́лам
В. дзіркако́л дзіркако́лы
Т. дзіркако́лам дзіркако́ламі
М. дзіркако́ле дзіркако́лах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

дзіркапрабіўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіркапрабіўны́ дзіркапрабіўна́я дзіркапрабіўно́е дзіркапрабіўны́я
Р. дзіркапрабіўно́га дзіркапрабіўно́й
дзіркапрабіўно́е		 дзіркапрабіўно́га дзіркапрабіўны́х
Д. дзіркапрабіўно́му дзіркапрабіўно́й дзіркапрабіўно́му дзіркапрабіўны́м
В. дзіркапрабіўны́ (неадуш.)
дзіркапрабіўно́га (адуш.)		 дзіркапрабіўну́ю дзіркапрабіўно́е дзіркапрабіўны́я (неадуш.)
дзіркапрабіўны́х (адуш.)
Т. дзіркапрабіўны́м дзіркапрабіўно́й
дзіркапрабіўно́ю		 дзіркапрабіўны́м дзіркапрабіўны́мі
М. дзіркапрабіўны́м дзіркапрабіўно́й дзіркапрабіўны́м дзіркапрабіўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Дзірму́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дзірму́ны
Р. Дзірму́н
Дзірму́наў
Д. Дзірму́нам
В. Дзірму́ны
Т. Дзірму́намі
М. Дзірму́нах

Дзі́рнічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дзі́рнічы
Р. Дзі́рніч
Дзі́рнічаў
Д. Дзі́рнічам
В. Дзі́рнічы
Т. Дзі́рнічамі
М. Дзі́рнічах

дзірча́стасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзірча́стасць
Р. дзірча́стасці
Д. дзірча́стасці
В. дзірча́стасць
Т. дзірча́стасцю
М. дзірча́стасці

Крыніцы: piskunou2012.