дзіркава́ць

‘дзіравіць, рабіць дзіркі ў чым-небудзь, на чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзірку́ю дзірку́ем
2-я ас. дзірку́еш дзірку́еце
3-я ас. дзірку́е дзірку́юць
Прошлы час
м. дзіркава́ў дзіркава́лі
ж. дзіркава́ла
н. дзіркава́ла
Загадны лад
2-я ас. дзірку́й дзірку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзірку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)