Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
аеілоруыэя

збуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збуру́ збу́рым
2-я ас. збу́рыш збу́рыце
3-я ас. збу́рыць збу́раць
Прошлы час
м. збуры́ў збуры́лі
ж. збуры́ла
н. збуры́ла
Загадны лад
2-я ас. збуры́ збуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час збуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

збурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. збурэ́нне
Р. збурэ́ння
Д. збурэ́нню
В. збурэ́нне
Т. збурэ́ннем
М. збурэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

збурэ́ць

‘пабурэць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. збурэ́е збурэ́юць
Прошлы час
м. збурэ́ў збурэ́лі
ж. збурэ́ла
н. збурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час збурэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

збутле́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збутле́лы збутле́лая збутле́лае збутле́лыя
Р. збутле́лага збутле́лай
збутле́лае		 збутле́лага збутле́лых
Д. збутле́ламу збутле́лай збутле́ламу збутле́лым
В. збутле́лы (неадуш.)
збутле́лага (адуш.)		 збутле́лую збутле́лае збутле́лыя (неадуш.)
збутле́лых (адуш.)
Т. збутле́лым збутле́лай
збутле́лаю		 збутле́лым збутле́лымі
М. збутле́лым збутле́лай збутле́лым збутле́лых

Крыніцы: piskunou2012.

збутле́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. збутле́е збутле́юць
Прошлы час
м. збутле́ў збутле́лі
ж. збутле́ла
н. збутле́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час збутле́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

збуўды́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збуўды́ру збуўды́рым
2-я ас. збуўды́рыш збуўды́рыце
3-я ас. збуўды́рыць збуўды́раць
Прошлы час
м. збуўды́рыў збуўды́рылі
ж. збуўды́рыла
н. збуўды́рыла
Загадны лад
2-я ас. збуўды́р збуўды́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час збуўды́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

збухма́ціць

‘зрабіць каго-небудзь, што-небудзь бухматым’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збухма́чу збухма́цім
2-я ас. збухма́ціш збухма́ціце
3-я ас. збухма́ціць збухма́цяць
Прошлы час
м. збухма́ціў збухма́цілі
ж. збухма́ціла
н. збухма́ціла
Загадны лад
2-я ас. збухма́ць збухма́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час збухма́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

збухма́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збухма́чаны збухма́чаная збухма́чанае збухма́чаныя
Р. збухма́чанага збухма́чанай
збухма́чанае		 збухма́чанага збухма́чаных
Д. збухма́чанаму збухма́чанай збухма́чанаму збухма́чаным
В. збухма́чаны (неадуш.)
збухма́чанага (адуш.)		 збухма́чаную збухма́чанае збухма́чаныя (неадуш.)
збухма́чаных (адуш.)
Т. збухма́чаным збухма́чанай
збухма́чанаю		 збухма́чаным збухма́чанымі
М. збухма́чаным збухма́чанай збухма́чаным збухма́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

збухма́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збухма́чаны збухма́чаная збухма́чанае збухма́чаныя
Р. збухма́чанага збухма́чанай
збухма́чанае		 збухма́чанага збухма́чаных
Д. збухма́чанаму збухма́чанай збухма́чанаму збухма́чаным
В. збухма́чаны (неадуш.)
збухма́чанага (адуш.)		 збухма́чаную збухма́чанае збухма́чаныя (неадуш.)
збухма́чаных (адуш.)
Т. збухма́чаным збухма́чанай
збухма́чанаю		 збухма́чаным збухма́чанымі
М. збухма́чаным збухма́чанай збухма́чаным збухма́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

збуцве́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. збуцве́ласць
Р. збуцве́ласці
Д. збуцве́ласці
В. збуцве́ласць
Т. збуцве́ласцю
М. збуцве́ласці

Крыніцы: piskunou2012.