супыні́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
супыню́ |
супы́нім |
2-я ас. |
супы́ніш |
супы́ніце |
3-я ас. |
супы́ніць |
супы́няць |
Прошлы час |
м. |
супыні́ў |
супыні́лі |
ж. |
супыні́ла |
н. |
супыні́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
супыні́ |
супыні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
супыні́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
супы́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супы́нка |
супы́нкі |
Р. |
супы́нкі |
супы́нак |
Д. |
супы́нцы |
супы́нкам |
В. |
супы́нку |
супы́нкі |
Т. |
супы́нкай супы́нкаю |
супы́нкамі |
М. |
супы́нцы |
супы́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
супыня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
супыня́юся |
супыня́емся |
2-я ас. |
супыня́ешся |
супыня́ецеся |
3-я ас. |
супыня́ецца |
супыня́юцца |
Прошлы час |
м. |
супыня́ўся |
супыня́ліся |
ж. |
супыня́лася |
н. |
супыня́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
супыня́йся |
супыня́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
супыня́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
супыня́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
супыня́ю |
супыня́ем |
2-я ас. |
супыня́еш |
супыня́еце |
3-я ас. |
супыня́е |
супыня́юць |
Прошлы час |
м. |
супыня́ў |
супыня́лі |
ж. |
супыня́ла |
н. |
супыня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
супыня́й |
супыня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
супыня́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
супярэ́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
супярэ́чанне |
Р. |
супярэ́чання |
Д. |
супярэ́чанню |
В. |
супярэ́чанне |
Т. |
супярэ́чаннем |
М. |
супярэ́чанні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
супярэ́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
супярэ́чка |
супярэ́чкі |
Р. |
супярэ́чкі |
супярэ́чак |
Д. |
супярэ́чцы |
супярэ́чкам |
В. |
супярэ́чку |
супярэ́чкі |
Т. |
супярэ́чкай супярэ́чкаю |
супярэ́чкамі |
М. |
супярэ́чцы |
супярэ́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
супярэ́чліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
супярэ́чліва |
супярэ́члівей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
супярэ́члівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
супярэ́члівасць |
Р. |
супярэ́члівасці |
Д. |
супярэ́члівасці |
В. |
супярэ́члівасць |
Т. |
супярэ́члівасцю |
М. |
супярэ́члівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
супярэ́члівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
супярэ́члівы |
супярэ́члівая |
супярэ́члівае |
супярэ́члівыя |
Р. |
супярэ́члівага |
супярэ́члівай супярэ́члівае |
супярэ́члівага |
супярэ́члівых |
Д. |
супярэ́чліваму |
супярэ́члівай |
супярэ́чліваму |
супярэ́члівым |
В. |
супярэ́члівы (неадуш.) супярэ́члівага (адуш.) |
супярэ́члівую |
супярэ́члівае |
супярэ́члівыя (неадуш.) супярэ́члівых (адуш.) |
Т. |
супярэ́члівым |
супярэ́члівай супярэ́чліваю |
супярэ́члівым |
супярэ́члівымі |
М. |
супярэ́члівым |
супярэ́члівай |
супярэ́члівым |
супярэ́члівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
супярэ́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
супярэ́чна |
супярэ́чней |
- |