паралагі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паралагі́зм |
паралагі́змы |
| Р. |
паралагі́зму |
паралагі́змаў |
| Д. |
паралагі́зму |
паралагі́змам |
| В. |
паралагі́зм |
паралагі́змы |
| Т. |
паралагі́змам |
паралагі́змамі |
| М. |
паралагі́зме |
паралагі́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паралагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паралагі́чны |
паралагі́чная |
паралагі́чнае |
паралагі́чныя |
| Р. |
паралагі́чнага |
паралагі́чнай паралагі́чнае |
паралагі́чнага |
паралагі́чных |
| Д. |
паралагі́чнаму |
паралагі́чнай |
паралагі́чнаму |
паралагі́чным |
| В. |
паралагі́чны (неадуш.) паралагі́чнага (адуш.) |
паралагі́чную |
паралагі́чнае |
паралагі́чныя (неадуш.) паралагі́чных (адуш.) |
| Т. |
паралагі́чным |
паралагі́чнай паралагі́чнаю |
паралагі́чным |
паралагі́чнымі |
| М. |
паралагі́чным |
паралагі́чнай |
паралагі́чным |
паралагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
парала́йзер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парала́йзер |
парала́йзеры |
| Р. |
парала́йзера |
парала́йзераў |
| Д. |
парала́йзеру |
парала́йзерам |
| В. |
парала́йзер |
парала́йзеры |
| Т. |
парала́йзерам |
парала́йзерамі |
| М. |
парала́йзеры |
парала́йзерах |
Крыніцы:
piskunou2012.
парала́кс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парала́кс |
парала́ксы |
| Р. |
парала́кса |
парала́ксаў |
| Д. |
парала́ксу |
парала́ксам |
| В. |
парала́кс |
парала́ксы |
| Т. |
парала́ксам |
парала́ксамі |
| М. |
парала́ксе |
парала́ксах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паралакты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паралакты́чны |
паралакты́чная |
паралакты́чнае |
паралакты́чныя |
| Р. |
паралакты́чнага |
паралакты́чнай паралакты́чнае |
паралакты́чнага |
паралакты́чных |
| Д. |
паралакты́чнаму |
паралакты́чнай |
паралакты́чнаму |
паралакты́чным |
| В. |
паралакты́чны (неадуш.) паралакты́чнага (адуш.) |
паралакты́чную |
паралакты́чнае |
паралакты́чныя (неадуш.) паралакты́чных (адуш.) |
| Т. |
паралакты́чным |
паралакты́чнай паралакты́чнаю |
паралакты́чным |
паралакты́чнымі |
| М. |
паралакты́чным |
паралакты́чнай |
паралакты́чным |
паралакты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
паралангі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паралангі́ст |
паралангі́сты |
| Р. |
паралангі́ста |
паралангі́стаў |
| Д. |
паралангі́сту |
паралангі́стам |
| В. |
паралангі́ста |
паралангі́стаў |
| Т. |
паралангі́стам |
паралангі́стамі |
| М. |
паралангі́сце |
паралангі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паралексі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
паралексі́я |
| Р. |
паралексі́і |
| Д. |
паралексі́і |
| В. |
паралексі́ю |
| Т. |
паралексі́яй паралексі́яю |
| М. |
паралексі́і |
Крыніцы:
piskunou2012.
паралелагра́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паралелагра́м |
паралелагра́мы |
| Р. |
паралелагра́ма |
паралелагра́маў |
| Д. |
паралелагра́му |
паралелагра́мам |
| В. |
паралелагра́м |
паралелагра́мы |
| Т. |
паралелагра́мам |
паралелагра́мамі |
| М. |
паралелагра́ме |
паралелагра́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.