Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

верасо́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. верасо́ўнік верасо́ўнікі
Р. верасо́ўніку верасо́ўнікаў
Д. верасо́ўніку верасо́ўнікам
В. верасо́ўнік верасо́ўнікі
Т. верасо́ўнікам верасо́ўнікамі
М. верасо́ўніку верасо́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

вератні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вератні́к вератнікі́
Р. вератніка́ вератніко́ў
Д. вератніку́ вератніка́м
В. вератні́к вератнікі́
Т. вератніко́м вератніка́мі
М. вератніку́ вератніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вератры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вератры́н
Р. вератры́ну
Д. вератры́ну
В. вератры́н
Т. вератры́нам
М. вератры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вераўча́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераўча́ны вераўча́ная вераўча́нае вераўча́ныя
Р. вераўча́нага вераўча́най
вераўча́нае		 вераўча́нага вераўча́ных
Д. вераўча́наму вераўча́най вераўча́наму вераўча́ным
В. вераўча́ны (неадуш.)
вераўча́нага (адуш.)		 вераўча́ную вераўча́нае вераўча́ныя (неадуш.)
вераўча́ных (адуш.)
Т. вераўча́ным вераўча́най
вераўча́наю		 вераўча́ным вераўча́нымі
М. вераўча́ным вераўча́най вераўча́ным вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вераўча́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераўча́ны вераўча́ная вераўча́нае вераўча́ныя
Р. вераўча́нага вераўча́най
вераўча́нае		 вераўча́нага вераўча́ных
Д. вераўча́наму вераўча́най вераўча́наму вераўча́ным
В. вераўча́ны (неадуш.)
вераўча́нага (адуш.)		 вераўча́ную вераўча́нае вераўча́ныя (неадуш.)
вераўча́ных (адуш.)
Т. вераўча́ным вераўча́най
вераўча́наю		 вераўча́ным вераўча́нымі
М. вераўча́ным вераўча́най вераўча́ным вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вераце́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вераце́і
Р. Вераце́й
Вераце́яў
Д. Вераце́ям
В. Вераце́і
Т. Вераце́ямі
М. Вераце́ях

Вераце́йка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вераце́йка
Р. Вераце́йкі
Д. Вераце́йцы
В. Вераце́йку
Т. Вераце́йкай
Вераце́йкаю
М. Вераце́йцы

вераце́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́льніца вераце́льніцы
Р. вераце́льніцы вераце́льніц
Д. вераце́льніцы вераце́льніцам
В. вераце́льніцу вераце́льніц
Т. вераце́льніцай
вераце́льніцаю		 вераце́льніцамі
М. вераце́льніцы вераце́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

вераце́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́ннік вераце́ннікі
Р. вераце́нніка вераце́ннікаў
Д. вераце́нніку вераце́ннікам
В. вераце́нніка вераце́ннікаў
Т. вераце́ннікам вераце́ннікамі
М. вераце́нніку вераце́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вераце́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́нніца вераце́нніцы
Р. вераце́нніцы вераце́нніц
Д. вераце́нніцы вераце́нніцам
В. вераце́нніцу вераце́нніц
Т. вераце́нніцай
вераце́нніцаю		 вераце́нніцамі
М. вераце́нніцы вераце́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.