абязве́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязве́раны |
абязве́раная |
абязве́ранае |
абязве́раныя |
Р. |
абязве́ранага |
абязве́ранай абязве́ранае |
абязве́ранага |
абязве́раных |
Д. |
абязве́ранаму |
абязве́ранай |
абязве́ранаму |
абязве́раным |
В. |
абязве́раны (неадуш.) абязве́ранага (адуш.) |
абязве́раную |
абязве́ранае |
абязве́раныя (неадуш.) абязве́раных (адуш.) |
Т. |
абязве́раным |
абязве́ранай абязве́ранаю |
абязве́раным |
абязве́ранымі |
М. |
абязве́раным |
абязве́ранай |
абязве́раным |
абязве́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязве́рвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязве́рваюся |
абязве́рваемся |
2-я ас. |
абязве́рваешся |
абязве́рваецеся |
3-я ас. |
абязве́рваецца |
абязве́рваюцца |
Прошлы час |
м. |
абязве́рваўся |
абязве́рваліся |
ж. |
абязве́рвалася |
н. |
абязве́рвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абязве́рвайся |
абязве́рвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абязве́рваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязве́рыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязве́руся |
абязве́рымся |
2-я ас. |
абязве́рышся |
абязве́рыцеся |
3-я ас. |
абязве́рыцца |
абязве́рацца |
Прошлы час |
м. |
абязве́рыўся |
абязве́рыліся |
ж. |
абязве́рылася |
н. |
абязве́рылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абязве́рся |
абязве́рцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абязве́рыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязве́чанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
абязве́чанасць |
Р. |
абязве́чанасці |
Д. |
абязве́чанасці |
В. |
абязве́чанасць |
Т. |
абязве́чанасцю |
М. |
абязве́чанасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязве́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абязве́чанне |
Р. |
абязве́чання |
Д. |
абязве́чанню |
В. |
абязве́чанне |
Т. |
абязве́чаннем |
М. |
абязве́чанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
абязве́чаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязве́чаны |
абязве́чаная |
абязве́чанае |
абязве́чаныя |
Р. |
абязве́чанага |
абязве́чанай абязве́чанае |
абязве́чанага |
абязве́чаных |
Д. |
абязве́чанаму |
абязве́чанай |
абязве́чанаму |
абязве́чаным |
В. |
абязве́чаны (неадуш.) абязве́чанага (адуш.) |
абязве́чаную |
абязве́чанае |
абязве́чаныя (неадуш.) абязве́чаных (адуш.) |
Т. |
абязве́чаным |
абязве́чанай абязве́чанаю |
абязве́чаным |
абязве́чанымі |
М. |
абязве́чаным |
абязве́чанай |
абязве́чаным |
абязве́чаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
абязве́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязве́чаны |
абязве́чаная |
абязве́чанае |
абязве́чаныя |
Р. |
абязве́чанага |
абязве́чанай абязве́чанае |
абязве́чанага |
абязве́чаных |
Д. |
абязве́чанаму |
абязве́чанай |
абязве́чанаму |
абязве́чаным |
В. |
абязве́чаны (неадуш.) абязве́чанага (адуш.) |
абязве́чаную |
абязве́чанае |
абязве́чаныя (неадуш.) абязве́чаных (адуш.) |
Т. |
абязве́чаным |
абязве́чанай абязве́чанаю |
абязве́чаным |
абязве́чанымі |
М. |
абязве́чаным |
абязве́чанай |
абязве́чаным |
абязве́чаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
абязве́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязве́чаны |
абязве́чаная |
абязве́чанае |
абязве́чаныя |
Р. |
абязве́чанага |
абязве́чанай абязве́чанае |
абязве́чанага |
абязве́чаных |
Д. |
абязве́чанаму |
абязве́чанай |
абязве́чанаму |
абязве́чаным |
В. |
абязве́чаны (неадуш.) абязве́чанага (адуш.) |
абязве́чаную |
абязве́чанае |
абязве́чаныя (неадуш.) абязве́чаных (адуш.) |
Т. |
абязве́чаным |
абязве́чанай абязве́чанаю |
абязве́чаным |
абязве́чанымі |
М. |
абязве́чаным |
абязве́чанай |
абязве́чаным |
абязве́чаных |
Кароткая форма: абязве́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
абязве́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абязве́чванне |
Р. |
абязве́чвання |
Д. |
абязве́чванню |
В. |
абязве́чванне |
Т. |
абязве́чваннем |
М. |
абязве́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
абязве́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязве́чваюся |
абязве́чваемся |
2-я ас. |
абязве́чваешся |
абязве́чваецеся |
3-я ас. |
абязве́чваецца |
абязве́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
абязве́чваўся |
абязве́чваліся |
ж. |
абязве́чвалася |
н. |
абязве́чвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.