урэ́чнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
урэ́чнікавыя | |
урэ́чнікавых | |
урэ́чнікавым | |
урэ́чнікавыя | |
урэ́чнікавымі | |
урэ́чнікавых |
Крыніцы:
урэ́чнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
урэ́чнікавыя | |
урэ́чнікавых | |
урэ́чнікавым | |
урэ́чнікавыя | |
урэ́чнікавымі | |
урэ́чнікавых |
Крыніцы:
Урэ́чча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Урэ́чча | |
Урэ́чча | |
Урэ́ччу | |
Урэ́чча | |
Урэ́ччам | |
Урэ́ччы |
урэ́штачкі
прыслоўе
урэ́штачкі | - | - |
Крыніцы:
урэ́шце
прыслоўе
урэ́шце | - | - |
Крыніцы: