урэ́чнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавых | |
| урэ́чнікавым | |
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавымі | |
| урэ́чнікавых |
Крыніцы:
урэ́чнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавых | |
| урэ́чнікавым | |
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавымі | |
| урэ́чнікавых |
Крыніцы:
Урэ́чча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Урэ́чча | |
| Урэ́чча | |
| Урэ́ччу | |
| Урэ́чча | |
| Урэ́ччам | |
| Урэ́ччы |
урэ́штачкі
прыслоўе
| урэ́штачкі | - | - |
Крыніцы:
урэ́шце
прыслоўе
| урэ́шце | - | - |
Крыніцы: