урэ́чнікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавых | |
| урэ́чнікавым | |
| урэ́чнікавыя | |
| урэ́чнікавымі | |
| урэ́чнікавых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)