Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
аеёіоуыэя

увярэ́дзіцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярэ́джуся увярэ́дзімся
2-я ас. увярэ́дзішся увярэ́дзіцеся
3-я ас. увярэ́дзіцца увярэ́дзяцца
Прошлы час
м. увярэ́дзіўся увярэ́дзіліся
ж. увярэ́дзілася
н. увярэ́дзілася
Загадны лад
2-я ас. увярэ́дзься увярэ́дзьцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час увярэ́дзіўшыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

увярэ́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увярэ́джу увярэ́дзім
2-я ас. увярэ́дзіш увярэ́дзіце
3-я ас. увярэ́дзіць увярэ́дзяць
Прошлы час
м. увярэ́дзіў увярэ́дзілі
ж. увярэ́дзіла
н. увярэ́дзіла
Загадны лад
2-я ас. увярэ́дзь увярэ́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час увярэ́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

увярэ́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увярэ́длівы увярэ́длівая увярэ́длівае увярэ́длівыя
Р. увярэ́длівага увярэ́длівай
увярэ́длівае		 увярэ́длівага увярэ́длівых
Д. увярэ́дліваму увярэ́длівай увярэ́дліваму увярэ́длівым
В. увярэ́длівы (неадуш.)
увярэ́длівага (адуш.)		 увярэ́длівую увярэ́длівае увярэ́длівыя (неадуш.)
увярэ́длівых (адуш.)
Т. увярэ́длівым увярэ́длівай
увярэ́дліваю		 увярэ́длівым увярэ́длівымі
М. увярэ́длівым увярэ́длівай увярэ́длівым увярэ́длівых

Крыніцы: piskunou2012.

увярэ́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. увярэ́днік
Р. увярэ́дніку
Д. увярэ́дніку
В. увярэ́днік
Т. увярэ́днікам
М. увярэ́дніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

увясну́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
увясну́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.