Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

гу́рмай

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
гу́рмай - -

Крыніцы: piskunou2012.

гу́рмам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
гу́рмам - -

Крыніцы: piskunou2012.

гурма́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гурма́н гурма́ны
Р. гурма́на гурма́наў
Д. гурма́ну гурма́нам
В. гурма́на гурма́наў
Т. гурма́нам гурма́намі
М. гурма́не гурма́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гурма́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гурма́нка гурма́нкі
Р. гурма́нкі гурма́нак
Д. гурма́нцы гурма́нкам
В. гурма́нку гурма́нак
Т. гурма́нкай
гурма́нкаю
гурма́нкамі
М. гурма́нцы гурма́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гурма́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гурма́нскі гурма́нская гурма́нскае гурма́нскія
Р. гурма́нскага гурма́нскай
гурма́нскае
гурма́нскага гурма́нскіх
Д. гурма́нскаму гурма́нскай гурма́нскаму гурма́нскім
В. гурма́нскі (неадуш.)
гурма́нскага (адуш.)
гурма́нскую гурма́нскае гурма́нскія (неадуш.)
гурма́нскіх (адуш.)
Т. гурма́нскім гурма́нскай
гурма́нскаю
гурма́нскім гурма́нскімі
М. гурма́нскім гурма́нскай гурма́нскім гурма́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гурма́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гурма́нства
Р. гурма́нства
Д. гурма́нству
В. гурма́нства
Т. гурма́нствам
М. гурма́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гурмо́й

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
гурмо́й - -

Крыніцы: piskunou2012.

Гу́рнаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́рнаўшчына
Р. Гу́рнаўшчыны
Д. Гу́рнаўшчыне
В. Гу́рнаўшчыну
Т. Гу́рнаўшчынай
Гу́рнаўшчынаю
М. Гу́рнаўшчыне

Гу́рнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гу́рнікі
Р. Гу́рнікаў
Д. Гу́рнікам
В. Гу́рнікі
Т. Гу́рнікамі
М. Гу́рніках

Гу́рніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́рніца
Р. Гу́рніцы
Д. Гу́рніцы
В. Гу́рніцу
Т. Гу́рніцай
Гу́рніцаю
М. Гу́рніцы