аму́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аму́рны |
аму́рная |
аму́рнае |
аму́рныя |
Р. |
аму́рнага |
аму́рнай аму́рнае |
аму́рнага |
аму́рных |
Д. |
аму́рнаму |
аму́рнай |
аму́рнаму |
аму́рным |
В. |
аму́рны (неадуш.) аму́рнага (адуш.) |
аму́рную |
аму́рнае |
аму́рныя (неадуш.) аму́рных (адуш.) |
Т. |
аму́рным |
аму́рнай аму́рнаю |
аму́рным |
аму́рнымі |
М. |
аму́рным |
аму́рнай |
аму́рным |
аму́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аму́рчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аму́рчык |
аму́рчыкі |
Р. |
аму́рчыка |
аму́рчыкаў |
Д. |
аму́рчыку |
аму́рчыкам |
В. |
аму́рчыка |
аму́рчыкаў |
Т. |
аму́рчыкам |
аму́рчыкамі |
М. |
аму́рчыку |
аму́рчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
амусульма́нены |
амусульма́неная |
амусульма́ненае |
амусульма́неныя |
Р. |
амусульма́ненага |
амусульма́ненай амусульма́ненае |
амусульма́ненага |
амусульма́неных |
Д. |
амусульма́ненаму |
амусульма́ненай |
амусульма́ненаму |
амусульма́неным |
В. |
амусульма́нены (неадуш.) амусульма́ненага (адуш.) |
амусульма́неную |
амусульма́ненае |
амусульма́неныя (неадуш.) амусульма́неных (адуш.) |
Т. |
амусульма́неным |
амусульма́ненай амусульма́ненаю |
амусульма́неным |
амусульма́ненымі |
М. |
амусульма́неным |
амусульма́ненай |
амусульма́неным |
амусульма́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амусульма́нюся |
амусульма́німся |
2-я ас. |
амусульма́нішся |
амусульма́ніцеся |
3-я ас. |
амусульма́ніцца |
амусульма́няцца |
Прошлы час |
м. |
амусульма́ніўся |
амусульма́ніліся |
ж. |
амусульма́нілася |
н. |
амусульма́нілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
амусульма́нься |
амусульма́ньцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
амусульма́ніўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амусульма́ню |
амусульма́нім |
2-я ас. |
амусульма́ніш |
амусульма́ніце |
3-я ас. |
амусульма́ніць |
амусульма́няць |
Прошлы час |
м. |
амусульма́ніў |
амусульма́нілі |
ж. |
амусульма́ніла |
н. |
амусульма́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
амусульма́нь |
амусульма́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
амусульма́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
амусульма́ньванне |
Р. |
амусульма́ньвання |
Д. |
амусульма́ньванню |
В. |
амусульма́ньванне |
Т. |
амусульма́ньваннем |
М. |
амусульма́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амусульма́ньваюся |
амусульма́ньваемся |
2-я ас. |
амусульма́ньваешся |
амусульма́ньваецеся |
3-я ас. |
амусульма́ньваецца |
амусульма́ньваюцца |
Прошлы час |
м. |
амусульма́ньваўся |
амусульма́ньваліся |
ж. |
амусульма́ньвалася |
н. |
амусульма́ньвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
амусульма́ньвайся |
амусульма́ньвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
амусульма́ньваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
амусульма́ньваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амусульма́ньваю |
амусульма́ньваем |
2-я ас. |
амусульма́ньваеш |
амусульма́ньваеце |
3-я ас. |
амусульма́ньвае |
амусульма́ньваюць |
Прошлы час |
м. |
амусульма́ньваў |
амусульма́ньвалі |
ж. |
амусульма́ньвала |
н. |
амусульма́ньвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
амусульма́ньвай |
амусульма́ньвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
амусульма́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.