турпуцё́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турпуцё́ўка |
турпуцё́ўкі |
| Р. |
турпуцё́ўкі |
турпуцё́вак |
| Д. |
турпуцё́ўцы |
турпуцё́ўкам |
| В. |
турпуцё́ўку |
турпуцё́ўкі |
| Т. |
турпуцё́ўкай турпуцё́ўкаю |
турпуцё́ўкамі |
| М. |
турпуцё́ўцы |
турпуцё́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ту́рск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ту́рск |
| Р. |
Ту́рска |
| Д. |
Ту́рску |
| В. |
Ту́рск |
| Т. |
Ту́рскам |
| М. |
Ту́рску |
Турскавы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| м. |
| Н. |
Турскавы́ |
| Р. |
Турскаво́га |
| Д. |
Турскаво́му |
| В. |
Турскавы́ |
| Т. |
Турскавы́м |
| М. |
Турскавы́м |
Турско́е
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| н. |
| Н. |
Турско́е |
| Р. |
Турско́га |
| Д. |
Турско́му |
| В. |
Турско́е |
| Т. |
Турскі́м |
| М. |
Турскі́м |
туру́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
туру́канне |
| Р. |
туру́кання |
| Д. |
туру́канню |
| В. |
туру́канне |
| Т. |
туру́каннем |
| М. |
туру́канні |
Крыніцы:
piskunou2012.
туру́каць
‘напяваць "ту-ру", буркаваць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
туру́каю |
туру́каем |
| 2-я ас. |
туру́каеш |
туру́каеце |
| 3-я ас. |
туру́кае |
туру́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
туру́каў |
туру́калі |
| ж. |
туру́кала |
| н. |
туру́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
туру́кай |
туру́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
туру́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
туру́кнуць
‘прапець "ту-ру", прабуркаваць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
туру́кну |
туру́кнем |
| 2-я ас. |
туру́кнеш |
туру́кнеце |
| 3-я ас. |
туру́кне |
туру́кнуць |
| Прошлы час |
| м. |
туру́кнуў |
туру́кнулі |
| ж. |
туру́кнула |
| н. |
туру́кнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
туру́кні |
туру́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
туру́кнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
турухта́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турухта́н |
турухта́ны |
| Р. |
турухта́на |
турухта́наў |
| Д. |
турухта́ну |
турухта́нам |
| В. |
турухта́на |
турухта́наў |
| Т. |
турухта́нам |
турухта́намі |
| М. |
турухта́не |
турухта́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
турухта́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
турухта́навы |
турухта́навая |
турухта́навае |
турухта́навыя |
| Р. |
турухта́навага |
турухта́навай турухта́навае |
турухта́навага |
турухта́навых |
| Д. |
турухта́наваму |
турухта́навай |
турухта́наваму |
турухта́навым |
| В. |
турухта́навы (неадуш.) турухта́навага (адуш.) |
турухта́навую |
турухта́навае |
турухта́навыя (неадуш.) турухта́навых (адуш.) |
| Т. |
турухта́навым |
турухта́навай турухта́наваю |
турухта́навым |
турухта́навымі |
| М. |
турухта́навым |
турухта́навай |
турухта́навым |
турухта́навых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.