гуманізава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гуманізу́ю |
гуманізу́ем |
| 2-я ас. |
гуманізу́еш |
гуманізу́еце |
| 3-я ас. |
гуманізу́е |
гуманізу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
гуманізава́ў |
гуманізава́лі |
| ж. |
гуманізава́ла |
| н. |
гуманізава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
гуманізу́й |
гуманізу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
гуманізу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гуманіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гуманіза́цыя |
| Р. |
гуманіза́цыі |
| Д. |
гуманіза́цыі |
| В. |
гуманіза́цыю |
| Т. |
гуманіза́цыяй гуманіза́цыяю |
| М. |
гуманіза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гумані́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гумані́зм |
| Р. |
гумані́зму |
| Д. |
гумані́зму |
| В. |
гумані́зм |
| Т. |
гумані́змам |
| М. |
гумані́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гумані́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гумані́ст |
гумані́сты |
| Р. |
гумані́ста |
гумані́стаў |
| Д. |
гумані́сту |
гумані́стам |
| В. |
гумані́ста |
гумані́стаў |
| Т. |
гумані́стам |
гумані́стамі |
| М. |
гумані́сце |
гумані́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гумані́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гумані́стка |
гумані́сткі |
| Р. |
гумані́сткі |
гумані́стак |
| Д. |
гумані́стцы |
гумані́сткам |
| В. |
гумані́стку |
гумані́стак |
| Т. |
гумані́сткай гумані́сткаю |
гумані́сткамі |
| М. |
гумані́стцы |
гумані́стках |
Крыніцы:
piskunou2012.
гуманісты́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гуманісты́чнасць |
| Р. |
гуманісты́чнасці |
| Д. |
гуманісты́чнасці |
| В. |
гуманісты́чнасць |
| Т. |
гуманісты́чнасцю |
| М. |
гуманісты́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
гуманісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гуманісты́чны |
гуманісты́чная |
гуманісты́чнае |
гуманісты́чныя |
| Р. |
гуманісты́чнага |
гуманісты́чнай гуманісты́чнае |
гуманісты́чнага |
гуманісты́чных |
| Д. |
гуманісты́чнаму |
гуманісты́чнай |
гуманісты́чнаму |
гуманісты́чным |
| В. |
гуманісты́чны (неадуш.) гуманісты́чнага (адуш.) |
гуманісты́чную |
гуманісты́чнае |
гуманісты́чныя (неадуш.) гуманісты́чных (адуш.) |
| Т. |
гуманісты́чным |
гуманісты́чнай гуманісты́чнаю |
гуманісты́чным |
гуманісты́чнымі |
| М. |
гуманісты́чным |
гуманісты́чнай |
гуманісты́чным |
гуманісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гуманіта́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гуманіта́р |
гуманіта́ры |
| Р. |
гуманіта́ра |
гуманіта́раў |
| Д. |
гуманіта́ру |
гуманіта́рам |
| В. |
гуманіта́ра |
гуманіта́раў |
| Т. |
гуманіта́рам |
гуманіта́рамі |
| М. |
гуманіта́ру |
гуманіта́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.