вераб’і́ны
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вераб’і́ны |
вераб’і́ная |
вераб’і́нае |
вераб’і́ныя |
| Р. |
вераб’і́нага |
вераб’і́най вераб’і́нае |
вераб’і́нага |
вераб’і́ных |
| Д. |
вераб’і́наму |
вераб’і́най |
вераб’і́наму |
вераб’і́ным |
| В. |
вераб’і́ны (неадуш.) вераб’і́нага (адуш.) |
вераб’і́ную |
вераб’і́нае |
вераб’і́ныя (неадуш.) вераб’і́ных (адуш.) |
| Т. |
вераб’і́ным |
вераб’і́най вераб’і́наю |
вераб’і́ным |
вераб’і́нымі |
| М. |
вераб’і́ным |
вераб’і́най |
вераб’і́ным |
вераб’і́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вераб’і́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вераб’і́ны |
вераб’і́ная |
вераб’і́нае |
вераб’і́ныя |
| Р. |
вераб’і́нага |
вераб’і́най вераб’і́нае |
вераб’і́нага |
вераб’і́ных |
| Д. |
вераб’і́наму |
вераб’і́най |
вераб’і́наму |
вераб’і́ным |
| В. |
вераб’і́ны (неадуш.) вераб’і́нага (адуш.) |
вераб’і́ную |
вераб’і́нае |
вераб’і́ныя (неадуш.) вераб’і́ных (адуш.) |
| Т. |
вераб’і́ным |
вераб’і́най вераб’і́наю |
вераб’і́ным |
вераб’і́нымі |
| М. |
вераб’і́ным |
вераб’і́най |
вераб’і́ным |
вераб’і́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вераб’і́ныя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
вераб’і́ныя |
| Р. |
вераб’і́ных |
| Д. |
вераб’і́ным |
| В. |
вераб’і́ных |
| Т. |
вераб’і́нымі |
| М. |
вераб’і́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
вераб’і́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вераб’і́ха |
вераб’і́хі |
| Р. |
вераб’і́хі |
вераб’і́х |
| Д. |
вераб’і́се |
вераб’і́хам |
| В. |
вераб’і́ху |
вераб’і́х |
| Т. |
вераб’і́хай вераб’і́хаю |
вераб’і́хамі |
| М. |
вераб’і́се |
вераб’і́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Ве́рабкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ве́рабкі |
| Р. |
Ве́рабак Ве́рабкаў |
| Д. |
Ве́рабкам |
| В. |
Ве́рабкі |
| Т. |
Ве́рабкамі |
| М. |
Ве́рабках |
вераб’янё́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вераб’янё́ |
вераб’яня́ты |
| Р. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́т |
| Д. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́там |
| В. |
вераб’янё́ |
вераб’яня́т |
| Т. |
вераб’янё́м |
вераб’яня́тамі |
| М. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́тах |
Іншыя варыянты:
вераб’яня́.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вераб’яня́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вераб’яня́ |
вераб’яня́ты |
| Р. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́т |
| Д. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́там |
| В. |
вераб’яня́ |
вераб’яня́т |
| Т. |
вераб’янё́м |
вераб’яня́тамі |
| М. |
вераб’яня́ці |
вераб’яня́тах |
Іншыя варыянты:
вераб’янё́.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́раванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́раванне |
ве́раванні |
| Р. |
ве́равання |
ве́раванняў |
| Д. |
ве́раванню |
ве́раванням |
| В. |
ве́раванне |
ве́раванні |
| Т. |
ве́раваннем |
ве́раваннямі |
| М. |
ве́раванні |
ве́раваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́раваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ве́рую |
ве́руем |
| 2-я ас. |
ве́руеш |
ве́руеце |
| 3-я ас. |
ве́руе |
ве́руюць |
| Прошлы час |
| м. |
ве́раваў |
ве́равалі |
| ж. |
ве́равала |
| н. |
ве́равала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ве́руй |
ве́руйце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ве́руючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.