аба́чыць
‘угледзець каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аба́чу |
аба́чым |
| 2-я ас. |
аба́чыш |
аба́чыце |
| 3-я ас. |
аба́чыць |
аба́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
аба́чыў |
аба́чылі |
| ж. |
аба́чыла |
| н. |
аба́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
аба́ч |
аба́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аба́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абачэ́нне |
| Р. |
абачэ́ння |
| Д. |
абачэ́нню |
| В. |
абачэ́нне |
| Т. |
абачэ́ннем |
| М. |
абачэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абашы́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абашы́ты |
абашы́тая |
абашы́тае |
абашы́тыя |
| Р. |
абашы́тага |
абашы́тай абашы́тае |
абашы́тага |
абашы́тых |
| Д. |
абашы́таму |
абашы́тай |
абашы́таму |
абашы́тым |
| В. |
абашы́ты (неадуш.) абашы́тага (адуш.) |
абашы́тую |
абашы́тае |
абашы́тыя (неадуш.) абашы́тых (адуш.) |
| Т. |
абашы́тым |
абашы́тай абашы́таю |
абашы́тым |
абашы́тымі |
| М. |
абашы́тым |
абашы́тай |
абашы́тым |
абашы́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
абая́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| абая́льна |
абая́льней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
абая́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абая́льнасць |
| Р. |
абая́льнасці |
| Д. |
абая́льнасці |
| В. |
абая́льнасць |
| Т. |
абая́льнасцю |
| М. |
абая́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абая́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абая́льны |
абая́льная |
абая́льнае |
абая́льныя |
| Р. |
абая́льнага |
абая́льнай абая́льнае |
абая́льнага |
абая́льных |
| Д. |
абая́льнаму |
абая́льнай |
абая́льнаму |
абая́льным |
| В. |
абая́льны (неадуш.) абая́льнага (адуш.) |
абая́льную |
абая́льнае |
абая́льныя (неадуш.) абая́льных (адуш.) |
| Т. |
абая́льным |
абая́льнай абая́льнаю |
абая́льным |
абая́льнымі |
| М. |
абая́льным |
абая́льнай |
абая́льным |
абая́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абая́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абая́нне |
| Р. |
абая́ння |
| Д. |
абая́нню |
| В. |
абая́нне |
| Т. |
абая́ннем |
| М. |
абая́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аббалва́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аббалва́нены |
аббалва́неная |
аббалва́ненае |
аббалва́неныя |
| Р. |
аббалва́ненага |
аббалва́ненай аббалва́ненае |
аббалва́ненага |
аббалва́неных |
| Д. |
аббалва́ненаму |
аббалва́ненай |
аббалва́ненаму |
аббалва́неным |
| В. |
аббалва́нены (неадуш.) аббалва́ненага (адуш.) |
аббалва́неную |
аббалва́ненае |
аббалва́неныя (неадуш.) аббалва́неных (адуш.) |
| Т. |
аббалва́неным |
аббалва́ненай аббалва́ненаю |
аббалва́неным |
аббалва́ненымі |
| М. |
аббалва́неным |
аббалва́ненай |
аббалва́неным |
аббалва́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
аббалва́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аббалва́нюся |
аббалва́німся |
| 2-я ас. |
аббалва́нішся |
аббалва́ніцеся |
| 3-я ас. |
аббалва́ніцца |
аббалва́няцца |
| Прошлы час |
| м. |
аббалва́ніўся |
аббалва́ніліся |
| ж. |
аббалва́нілася |
| н. |
аббалва́нілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
аббалва́нься |
аббалва́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аббалва́ніўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.