аба́чыць

‘угледзець каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аба́чу аба́чым
2-я ас. аба́чыш аба́чыце
3-я ас. аба́чыць аба́чаць
Прошлы час
м. аба́чыў аба́чылі
ж. аба́чыла
н. аба́чыла
Загадны лад
2-я ас. аба́ч аба́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час аба́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)