Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

уве́рх

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
уве́рх - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уверцю́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уверцю́ра уверцю́ры
Р. уверцю́ры уверцю́р
Д. уверцю́ры уверцю́рам
В. уверцю́ру уверцю́ры
Т. уверцю́рай
уверцю́раю
уверцю́рамі
М. уверцю́ры уверцю́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уверцю́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уверцю́рны уверцю́рная уверцю́рнае уверцю́рныя
Р. уверцю́рнага уверцю́рнай
уверцю́рнае
уверцю́рнага уверцю́рных
Д. уверцю́рнаму уверцю́рнай уверцю́рнаму уверцю́рным
В. уверцю́рны (неадуш.)
уверцю́рнага (адуш.)
уверцю́рную уверцю́рнае уверцю́рныя (неадуш.)
уверцю́рных (адуш.)
Т. уверцю́рным уверцю́рнай
уверцю́рнаю
уверцю́рным уверцю́рнымі
М. уверцю́рным уверцю́рнай уверцю́рным уверцю́рных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

уве́рчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уве́рчаны уве́рчаная уве́рчанае уве́рчаныя
Р. уве́рчанага уве́рчанай
уве́рчанае
уве́рчанага уве́рчаных
Д. уве́рчанаму уве́рчанай уве́рчанаму уве́рчаным
В. уве́рчаны (неадуш.)
уве́рчанага (адуш.)
уве́рчаную уве́рчанае уве́рчаныя (неадуш.)
уве́рчаных (адуш.)
Т. уве́рчаным уве́рчанай
уве́рчанаю
уве́рчаным уве́рчанымі
М. уве́рчаным уве́рчанай уве́рчаным уве́рчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уве́рчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уве́рчаны уве́рчаная уве́рчанае уве́рчаныя
Р. уве́рчанага уве́рчанай
уве́рчанае
уве́рчанага уве́рчаных
Д. уве́рчанаму уве́рчанай уве́рчанаму уве́рчаным
В. уве́рчаны (неадуш.)
уве́рчанага (адуш.)
уве́рчаную уве́рчанае уве́рчаныя (неадуш.)
уве́рчаных (адуш.)
Т. уве́рчаным уве́рчанай
уве́рчанаю
уве́рчаным уве́рчанымі
М. уве́рчаным уве́рчанай уве́рчаным уве́рчаных

Кароткая форма: уве́рчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уве́рчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уве́рчванне
Р. уве́рчвання
Д. уве́рчванню
В. уве́рчванне
Т. уве́рчваннем
М. уве́рчванні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

уве́рчвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уве́рчваюся уве́рчваемся
2-я ас. уве́рчваешся уве́рчваецеся
3-я ас. уве́рчваецца уве́рчваюцца
Прошлы час
м. уве́рчваўся уве́рчваліся
ж. уве́рчвалася
н. уве́рчвалася
Дзеепрыслоўе
цяп. час уве́рчваючыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уве́рчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уве́рчваю уве́рчваем
2-я ас. уве́рчваеш уве́рчваеце
3-я ас. уве́рчвае уве́рчваюць
Прошлы час
м. уве́рчваў уве́рчвалі
ж. уве́рчвала
н. уве́рчвала
Загадны лад
2-я ас. уве́рчвай уве́рчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уве́рчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уве́ршаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уве́ршаны уве́ршаная уве́ршанае уве́ршаныя
Р. уве́ршанага уве́ршанай
уве́ршанае
уве́ршанага уве́ршаных
Д. уве́ршанаму уве́ршанай уве́ршанаму уве́ршаным
В. уве́ршаны (неадуш.)
уве́ршанага (адуш.)
уве́ршаную уве́ршанае уве́ршаныя (неадуш.)
уве́ршаных (адуш.)
Т. уве́ршаным уве́ршанай
уве́ршанаю
уве́ршаным уве́ршанымі
М. уве́ршаным уве́ршанай уве́ршаным уве́ршаных

Крыніцы: piskunou2012.

уве́ршаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уве́ршаны уве́ршаная уве́ршанае уве́ршаныя
Р. уве́ршанага уве́ршанай
уве́ршанае
уве́ршанага уве́ршаных
Д. уве́ршанаму уве́ршанай уве́ршанаму уве́ршаным
В. уве́ршаны (неадуш.)
уве́ршанага (адуш.)
уве́ршаную уве́ршанае уве́ршаныя (неадуш.)
уве́ршаных (адуш.)
Т. уве́ршаным уве́ршанай
уве́ршанаю
уве́ршаным уве́ршанымі
М. уве́ршаным уве́ршанай уве́ршаным уве́ршаных

Крыніцы: piskunou2012.