уверцю́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уверцю́ра уверцю́ры
Р. уверцю́ры уверцю́р
Д. уверцю́ры уверцю́рам
В. уверцю́ру уверцю́ры
Т. уверцю́рай
уверцю́раю		 уверцю́рамі
М. уверцю́ры уверцю́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)