тузяну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тузяну́ся |
тузянё́мся |
| 2-я ас. |
тузяне́шся |
тузеняце́ся |
| 3-я ас. |
тузяне́цца |
тузяну́цца |
| Прошлы час |
| м. |
тузяну́ўся |
тузяну́ліся |
| ж. |
тузяну́лася |
| н. |
тузяну́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
тузяні́ся |
тузяні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
тузяну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
тузяну́ць
‘тузануць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тузяну́ |
тузянё́м |
| 2-я ас. |
тузяне́ш |
тузеняце́ |
| 3-я ас. |
тузяне́ |
тузяну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
тузяну́ў |
тузяну́лі |
| ж. |
тузяну́ла |
| н. |
тузяну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
тузяні́ |
тузяні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
тузяну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.