Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

праара́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	праару́	прааро́м
2-я ас.	праарэ́ш	праараце́
3-я ас.	праарэ́	праару́ць
Прошлы час
м.	праара́ў	праара́лі
ж.	праара́ла
н.	праара́ла
Загадны лад
2-я ас.	праары́	праары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	праара́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

праармя́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	праармя́нскі	праармя́нская	праармя́нскае	праармя́нскія
Р.	праармя́нскага	праармя́нскай праармя́нскае	праармя́нскага	праармя́нскіх
Д.	праармя́нскаму	праармя́нскай	праармя́нскаму	праармя́нскім
В.	праармя́нскі (неадуш.) праармя́нскага (адуш.)	праармя́нскую	праармя́нскае	праармя́нскія (неадуш.) праармя́нскіх (адуш.)
Т.	праармя́нскім	праармя́нскай праармя́нскаю	праармя́нскім	праармя́нскімі
М.	праармя́нскім	праармя́нскай	праармя́нскім	праармя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

праартыкулява́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	праартыкулява́ны	праартыкулява́ная	праартыкулява́нае	праартыкулява́ныя
Р.	праартыкулява́нага	праартыкулява́най праартыкулява́нае	праартыкулява́нага	праартыкулява́ных
Д.	праартыкулява́наму	праартыкулява́най	праартыкулява́наму	праартыкулява́ным
В.	праартыкулява́ны (неадуш.) праартыкулява́нага (адуш.)	праартыкулява́ную	праартыкулява́нае	праартыкулява́ныя (неадуш.) праартыкулява́ных (адуш.)
Т.	праартыкулява́ным	праартыкулява́най праартыкулява́наю	праартыкулява́ным	праартыкулява́нымі
М.	праартыкулява́ным	праартыкулява́най	праартыкулява́ным	праартыкулява́ных

Крыніцы: piskunou2012.

праартыкулява́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	праартыкулява́ны	праартыкулява́ная	праартыкулява́нае	праартыкулява́ныя
Р.	праартыкулява́нага	праартыкулява́най праартыкулява́нае	праартыкулява́нага	праартыкулява́ных
Д.	праартыкулява́наму	праартыкулява́най	праартыкулява́наму	праартыкулява́ным
В.	праартыкулява́ны (неадуш.) праартыкулява́нага (адуш.)	праартыкулява́ную	праартыкулява́нае	праартыкулява́ныя (неадуш.) праартыкулява́ных (адуш.)
Т.	праартыкулява́ным	праартыкулява́най праартыкулява́наю	праартыкулява́ным	праартыкулява́нымі
М.	праартыкулява́ным	праартыкулява́най	праартыкулява́ным	праартыкулява́ных

Крыніцы: piskunou2012.

праартыкулява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	праартыкулю́ю	праартыкулю́ем
2-я ас.	праартыкулю́еш	праартыкулю́еце
3-я ас.	праартыкулю́е	праартыкулю́юць
Прошлы час
м.	праартыкулява́ў	праартыкулява́лі
ж.	праартыкулява́ла
н.	праартыкулява́ла
Загадны лад
2-я ас.	праартыкулю́й	праартыкулю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	праартыкулява́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

праарфава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	праарфава́ны	праарфава́ная	праарфава́нае	праарфава́ныя
Р.	праарфава́нага	праарфава́най праарфава́нае	праарфава́нага	праарфава́ных
Д.	праарфава́наму	праарфава́най	праарфава́наму	праарфава́ным
В.	праарфава́ны (неадуш.) праарфава́нага (адуш.)	праарфава́ную	праарфава́нае	праарфава́ныя (неадуш.) праарфава́ных (адуш.)
Т.	праарфава́ным	праарфава́най праарфава́наю	праарфава́ным	праарфава́нымі
М.	праарфава́ным	праарфава́най	праарфава́ным	праарфава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

праарфава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	праарфава́ны	праарфава́ная	праарфава́нае	праарфава́ныя
Р.	праарфава́нага	праарфава́най праарфава́нае	праарфава́нага	праарфава́ных
Д.	праарфава́наму	праарфава́най	праарфава́наму	праарфава́ным
В.	праарфава́ны (неадуш.) праарфава́нага (адуш.)	праарфава́ную	праарфава́нае	праарфава́ныя (неадуш.) праарфава́ных (адуш.)
Т.	праарфава́ным	праарфава́най праарфава́наю	праарфава́ным	праарфава́нымі
М.	праарфава́ным	праарфава́най	праарфава́ным	праарфава́ных

Кароткая форма: праарфава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

праарфава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	-	-
2-я ас.	-	-
3-я ас.	праарфу́ецца	праарфу́юцца
Прошлы час
м.	праарфава́ўся	праарфава́ліся
ж.	праарфава́лася
н.	праарфава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

праарфава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	праарфу́ю	праарфу́ем
2-я ас.	праарфу́еш	праарфу́еце
3-я ас.	праарфу́е	праарфу́юць
Прошлы час
м.	праарфава́ў	праарфава́лі
ж.	праарфава́ла
н.	праарфава́ла
Загадны лад
2-я ас.	праарфу́й	праарфу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	праарфава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

праарфо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	праарфо́ўванне
Р.	праарфо́ўвання
Д.	праарфо́ўванню
В.	праарфо́ўванне
Т.	праарфо́ўваннем
М.	праарфо́ўванні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)