праарфава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
праарфава́ны | праарфава́ная | праарфава́нае | праарфава́ныя | |
праарфава́нага | праарфава́най праарфава́нае |
праарфава́нага | праарфава́ных | |
праарфава́наму | праарфава́най | праарфава́наму | праарфава́ным | |
праарфава́ны ( праарфава́нага ( |
праарфава́ную | праарфава́нае | праарфава́ныя ( праарфава́ных ( |
|
праарфава́ным | праарфава́най праарфава́наю |
праарфава́ным | праарфава́нымі | |
праарфава́ным | праарфава́най | праарфава́ным | праарфава́ных |
Кароткая форма: праарфава́на.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)