праарфава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праарфава́ны праарфава́ная праарфава́нае праарфава́ныя
Р. праарфава́нага праарфава́най
праарфава́нае
праарфава́нага праарфава́ных
Д. праарфава́наму праарфава́най праарфава́наму праарфава́ным
В. праарфава́ны (неадуш.)
праарфава́нага (адуш.)
праарфава́ную праарфава́нае праарфава́ныя (неадуш.)
праарфава́ных (адуш.)
Т. праарфава́ным праарфава́най
праарфава́наю
праарфава́ным праарфава́нымі
М. праарфава́ным праарфава́най праарфава́ным праарфава́ных

Кароткая форма: праарфава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)