куслі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
куслі́вы |
куслі́вая |
куслі́вае |
куслі́выя |
Р. |
куслі́вага |
куслі́вай куслі́вае |
куслі́вага |
куслі́вых |
Д. |
куслі́ваму |
куслі́вай |
куслі́ваму |
куслі́вым |
В. |
куслі́вы (неадуш.) куслі́вага (адуш.) |
куслі́вую |
куслі́вае |
куслі́выя (неадуш.) куслі́вых (адуш.) |
Т. |
куслі́вым |
куслі́вай куслі́ваю |
куслі́вым |
куслі́вымі |
М. |
куслі́вым |
куслі́вай |
куслі́вым |
куслі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кусну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кусну́ |
куснё́м |
2-я ас. |
кусне́ш |
кусняце́ |
3-я ас. |
кусне́ |
кусну́ць |
Прошлы час |
м. |
кусну́ў |
кусну́лі |
ж. |
кусну́ла |
н. |
кусну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
кусні́ |
кусні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
кусну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кусо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кусо́к |
кускі́ |
Р. |
куска́ |
куско́ў |
Д. |
куску́ |
куска́м |
В. |
кусо́к |
кускі́ |
Т. |
куско́м |
куска́мі |
М. |
куску́ |
куска́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кусо́чак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кусо́чак |
кусо́чкі |
Р. |
кусо́чка |
кусо́чкаў |
Д. |
кусо́чку |
кусо́чкам |
В. |
кусо́чак |
кусо́чкі |
Т. |
кусо́чкам |
кусо́чкамі |
М. |
кусо́чку |
кусо́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ку́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ку́ст |
кусты́ |
Р. |
куста́ |
кусто́ў |
Д. |
кусту́ |
куста́м |
В. |
ку́ст |
кусты́ |
Т. |
кусто́м |
куста́мі |
М. |
кусце́ |
куста́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кустава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
кустава́нне |
Р. |
кустава́ння |
Д. |
кустава́нню |
В. |
кустава́нне |
Т. |
кустава́ннем |
М. |
кустава́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Куставі́ца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Куставі́ца |
Р. |
Куставі́цы |
Д. |
Куставі́цы |
В. |
Куставі́цу |
Т. |
Куставі́цай Куставі́цаю |
М. |
Куставі́цы |
куставы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
куставы́ |
кустава́я |
куставо́е |
куставы́я |
Р. |
куставо́га |
куставо́й куставо́е |
куставо́га |
куставы́х |
Д. |
куставо́му |
куставо́й |
куставо́му |
куставы́м |
В. |
куставы́ (неадуш.) куставо́га (адуш.) |
куставу́ю |
куставо́е |
куставы́я (неадуш.) куставы́х (адуш.) |
Т. |
куставы́м |
куставо́й куставо́ю |
куставы́м |
куставы́мі |
М. |
куставы́м |
куставо́й |
куставы́м |
куставы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.