Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

каўзе́ль

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

каўзі́равацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. каўзі́руецца каўзі́руюцца
Прошлы час
м. каўзі́раваўся каўзі́раваліся
ж. каўзі́равалася
н. каўзі́равалася
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўзі́руючыся

Крыніцы: piskunou2012.

каўзі́раваць

‘паспрыяць (спрыяць) з'яўленню чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўзі́рую каўзі́руем
2-я ас. каўзі́руеш каўзі́руеце
3-я ас. каўзі́руе каўзі́руюць
Прошлы час
м. каўзі́раваў каўзі́равалі
ж. каўзі́равала
н. каўзі́равала
Загадны лад
2-я ас. каўзі́руй каўзі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўзі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

каўзі́раваць

‘паспрыяць (спрыяць) з'яўленню чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўзі́рую каўзі́руем
2-я ас. каўзі́руеш каўзі́руеце
3-я ас. каўзі́руе каўзі́руюць
Прошлы час
м. каўзі́раваў каўзі́равалі
ж. каўзі́равала
н. каўзі́равала
Загадны лад
2-я ас. каўзі́руй каўзі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час каўзі́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

каўзну́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўзну́ся каўзнё́мся
2-я ас. каўзне́шся каўзняце́ся
3-я ас. каўзне́цца каўзну́цца
Прошлы час
м. каўзну́ўся каўзну́ліся
ж. каўзну́лася
н. каўзну́лася
Загадны лад
2-я ас. каўзні́ся каўзні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час каўзну́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

каўзо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каўзо́та
Р. каўзо́ты
Д. каўзо́це
В. каўзо́ту
Т. каўзо́тай
каўзо́таю
М. каўзо́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ка́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ўка ка́ўкі
Р. ка́ўкі ка́вак
Д. ка́ўцы ка́ўкам
В. ка́ўку ка́вак
Т. ка́ўкай
ка́ўкаю
ка́ўкамі
М. ка́ўцы ка́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Каўка́з

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каўка́з
Р. Каўка́за
Д. Каўка́зу
В. Каўка́з
Т. Каўка́зам
М. Каўка́зе

каўказазна́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўказазна́ўчы каўказазна́ўчая каўказазна́ўчае каўказазна́ўчыя
Р. каўказазна́ўчага каўказазна́ўчай
каўказазна́ўчае
каўказазна́ўчага каўказазна́ўчых
Д. каўказазна́ўчаму каўказазна́ўчай каўказазна́ўчаму каўказазна́ўчым
В. каўказазна́ўчы (неадуш.)
каўказазна́ўчага (адуш.)
каўказазна́ўчую каўказазна́ўчае каўказазна́ўчыя (неадуш.)
каўказазна́ўчых (адуш.)
Т. каўказазна́ўчым каўказазна́ўчай
каўказазна́ўчаю
каўказазна́ўчым каўказазна́ўчымі
М. каўказазна́ўчым каўказазна́ўчай каўказазна́ўчым каўказазна́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

каўка́зец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўка́зец каўка́зцы
Р. каўка́зца каўка́зцаў
Д. каўка́зцу каўка́зцам
В. каўка́зца каўка́зцаў
Т. каўка́зцам каўка́зцамі
М. каўка́зцу каўка́зцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.