Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
аеілоруыэя

Збу́нін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Збу́нін
Р. Збу́ніна
Д. Збу́ніну
В. Збу́нін
Т. Збу́нінам
М. Збу́ніне

збунтава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збунтава́ны збунтава́ная збунтава́нае збунтава́ныя
Р. збунтава́нага збунтава́най
збунтава́нае		 збунтава́нага збунтава́ных
Д. збунтава́наму збунтава́най збунтава́наму збунтава́ным
В. збунтава́ны (неадуш.)
збунтава́нага (адуш.)		 збунтава́ную збунтава́нае збунтава́ныя (неадуш.)
збунтава́ных (адуш.)
Т. збунтава́ным збунтава́най
збунтава́наю		 збунтава́ным збунтава́нымі
М. збунтава́ным збунтава́най збунтава́ным збунтава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

збунтава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збунтава́ны збунтава́ная збунтава́нае збунтава́ныя
Р. збунтава́нага збунтава́най
збунтава́нае		 збунтава́нага збунтава́ных
Д. збунтава́наму збунтава́най збунтава́наму збунтава́ным
В. збунтава́ны (неадуш.)
збунтава́нага (адуш.)		 збунтава́ную збунтава́нае збунтава́ныя (неадуш.)
збунтава́ных (адуш.)
Т. збунтава́ным збунтава́най
збунтава́наю		 збунтава́ным збунтава́нымі
М. збунтава́ным збунтава́най збунтава́ным збунтава́ных

Кароткая форма: збунтава́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

збунтава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збунту́юся збунту́емся
2-я ас. збунту́ешся збунту́ецеся
3-я ас. збунту́ецца збунту́юцца
Прошлы час
м. збунтава́ўся збунтава́ліся
ж. збунтава́лася
н. збунтава́лася
Загадны лад
2-я ас. збунту́йся збунту́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час збунтава́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

збунтава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збунту́ю збунту́ем
2-я ас. збунту́еш збунту́еце
3-я ас. збунту́е збунту́юць
Прошлы час
м. збунтава́ў збунтава́лі
ж. збунтава́ла
н. збунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. збунту́й збунту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час збунтава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Збу́раж

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Збу́раж
Р. Збу́ража
Д. Збу́ражу
В. Збу́раж
Т. Збу́ражам
М. Збу́ражы

збу́рана

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
збу́рана - -

Крыніцы: piskunou2012.

збу́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збу́раны збу́раная збу́ранае збу́раныя
Р. збу́ранага збу́ранай
збу́ранае		 збу́ранага збу́раных
Д. збу́ранаму збу́ранай збу́ранаму збу́раным
В. збу́раны (неадуш.)
збу́ранага (адуш.)		 збу́раную збу́ранае збу́раныя (неадуш.)
збу́раных (адуш.)
Т. збу́раным збу́ранай
збу́ранаю		 збу́раным збу́ранымі
М. збу́раным збу́ранай збу́раным збу́раных

Кароткая форма: збу́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

збура́ць

‘звальваць што-небудзь у кучу, разбураць, ссоўваць што-небудзь са сваіх месцаў’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. збура́ю збура́ем
2-я ас. збура́еш збура́еце
3-я ас. збура́е збура́юць
Прошлы час
м. збура́ў збура́лі
ж. збура́ла
н. збура́ла
Загадны лад
2-я ас. збура́й збура́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час збура́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

збурбо́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збурбо́лены збурбо́леная збурбо́ленае збурбо́леныя
Р. збурбо́ленага збурбо́ленай
збурбо́ленае		 збурбо́ленага збурбо́леных
Д. збурбо́ленаму збурбо́ленай збурбо́ленаму збурбо́леным
В. збурбо́лены (неадуш.)
збурбо́ленага (адуш.)		 збурбо́леную збурбо́ленае збурбо́леныя (неадуш.)
збурбо́леных (адуш.)
Т. збурбо́леным збурбо́ленай
збурбо́ленаю		 збурбо́леным збурбо́ленымі
М. збурбо́леным збурбо́ленай збурбо́леным збурбо́леных

Крыніцы: piskunou2012.