збунтава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збунтава́ны збунтава́ная збунтава́нае збунтава́ныя
Р. збунтава́нага збунтава́най
збунтава́нае		 збунтава́нага збунтава́ных
Д. збунтава́наму збунтава́най збунтава́наму збунтава́ным
В. збунтава́ны (неадуш.)
збунтава́нага (адуш.)		 збунтава́ную збунтава́нае збунтава́ныя (неадуш.)
збунтава́ных (адуш.)
Т. збунтава́ным збунтава́най
збунтава́наю		 збунтава́ным збунтава́нымі
М. збунтава́ным збунтава́най збунтава́ным збунтава́ных

Кароткая форма: збунтава́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)