збунтава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збунту́ю збунту́ем
2-я ас. збунту́еш збунту́еце
3-я ас. збунту́е збунту́юць
Прошлы час
м. збунтава́ў збунтава́лі
ж. збунтава́ла
н. збунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. збунту́й збунту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час збунтава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)