умеркава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
умеркава́ны |
умеркава́ная |
умеркава́нае |
умеркава́ныя |
| Р. |
умеркава́нага |
умеркава́най
умеркава́нае |
умеркава́нага |
умеркава́ных |
| Д. |
умеркава́наму |
умеркава́най |
умеркава́наму |
умеркава́ным |
| В. |
умеркава́ны (неадуш.)
умеркава́нага (адуш.) |
умеркава́ную |
умеркава́нае |
умеркава́ныя (неадуш.)
умеркава́ных (адуш.) |
| Т. |
умеркава́ным |
умеркава́най
умеркава́наю |
умеркава́ным |
умеркава́нымі |
| М. |
умеркава́ным |
умеркава́най |
умеркава́ным |
умеркава́ных |
Кароткая форма: умеркава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
умеркава́ць
‘усадзіць што-небудзь (умеркавць нож)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
умярку́ю |
умярку́ем |
| 2-я ас. |
умярку́еш |
умярку́еце |
| 3-я ас. |
умярку́е |
умярку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
умеркава́ў |
умеркава́лі |
| ж. |
умеркава́ла |
| н. |
умеркава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
умярку́й |
умярку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
умеркава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уме́рці
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
умру́ |
умро́м |
| 2-я ас. |
умрэ́ш |
умраце́ |
| 3-я ас. |
умрэ́ |
умру́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
умё́р |
уме́рлі |
| ж. |
уме́рла |
| н. |
уме́рла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
умры́ |
умры́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
умё́ршы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уме́сці
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
умяту́ |
умяцё́м |
| 2-я ас. |
умяце́ш |
умецяце́ |
| 3-я ас. |
умяце́ |
умяту́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
умё́ў |
умялі́ |
| ж. |
умяла́ |
| н. |
умяло́ |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
умяці́ |
умяці́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
умё́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уме́таць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уме́таю |
уме́таем |
| 2-я ас. |
уме́таеш |
уме́таеце |
| 3-я ас. |
уме́тае |
уме́таюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уме́таў |
уме́талі |
| ж. |
уме́тала |
| н. |
уме́тала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
уме́таючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
уме́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уме́тнік |
уме́тнікі |
| Р. |
уме́тніка |
уме́тнікаў |
| Д. |
уме́тніку |
уме́тнікам |
| В. |
уме́тнік |
уме́тнікі |
| Т. |
уме́тнікам |
уме́тнікамі |
| М. |
уме́тніку |
уме́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
уме́цены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уме́цены |
уме́ценая |
уме́ценае |
уме́ценыя |
| Р. |
уме́ценага |
уме́ценай
уме́ценае |
уме́ценага |
уме́ценых |
| Д. |
уме́ценаму |
уме́ценай |
уме́ценаму |
уме́ценым |
| В. |
уме́цены (неадуш.)
уме́ценага (адуш.) |
уме́ценую |
уме́ценае |
уме́ценыя (неадуш.)
уме́ценых (адуш.) |
| Т. |
уме́ценым |
уме́ценай
уме́ценаю |
уме́ценым |
уме́ценымі |
| М. |
уме́ценым |
уме́ценай |
уме́ценым |
уме́ценых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уме́цены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уме́цены |
уме́ценая |
уме́ценае |
уме́ценыя |
| Р. |
уме́ценага |
уме́ценай
уме́ценае |
уме́ценага |
уме́ценых |
| Д. |
уме́ценаму |
уме́ценай |
уме́ценаму |
уме́ценым |
| В. |
уме́цены (неадуш.)
уме́ценага (адуш.) |
уме́ценую |
уме́ценае |
уме́ценыя (неадуш.)
уме́ценых (адуш.) |
| Т. |
уме́ценым |
уме́ценай
уме́ценаю |
уме́ценым |
уме́ценымі |
| М. |
уме́ценым |
уме́ценай |
уме́ценым |
уме́ценых |
Кароткая форма: уме́цена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уме́ціць
‘заўважыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уме́чу |
уме́цім |
| 2-я ас. |
уме́ціш |
уме́ціце |
| 3-я ас. |
уме́ціць |
уме́цяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уме́ціў |
уме́цілі |
| ж. |
уме́ціла |
| н. |
уме́ціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уме́ць |
уме́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уме́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.