абара́начніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абара́начніца |
абара́начніцы |
Р. |
абара́начніцы |
абара́начніц |
Д. |
абара́начніцы |
абара́начніцам |
В. |
абара́начніцу |
абара́начніц |
Т. |
абара́начніцай абара́начніцаю |
абара́начніцамі |
М. |
абара́начніцы |
абара́начніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абара́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абара́начны |
абара́начная |
абара́начнае |
абара́начныя |
Р. |
абара́начнага |
абара́начнай абара́начнае |
абара́начнага |
абара́начных |
Д. |
абара́начнаму |
абара́начнай |
абара́начнаму |
абара́начным |
В. |
абара́начны (неадуш.) абара́начнага (адуш.) |
абара́начную |
абара́начнае |
абара́начныя (неадуш.) абара́начных (адуш.) |
Т. |
абара́начным |
абара́начнай абара́начнаю |
абара́начным |
абара́начнымі |
М. |
абара́начным |
абара́начнай |
абара́начным |
абара́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарані́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абараню́ся |
абаро́німся |
2-я ас. |
абаро́нішся |
абаро́ніцеся |
3-я ас. |
абаро́ніцца |
абаро́няцца |
Прошлы час |
м. |
абарані́ўся |
абарані́ліся |
ж. |
абарані́лася |
н. |
абарані́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарані́ся |
абарані́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абарані́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абарані́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абараню́ |
абаро́нім |
2-я ас. |
абаро́ніш |
абаро́ніце |
3-я ас. |
абаро́ніць |
абаро́няць |
Прошлы час |
м. |
абарані́ў |
абарані́лі |
ж. |
абарані́ла |
н. |
абарані́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абарані́ |
абарані́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абарані́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абара́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абара́нка |
абара́нкі |
Р. |
абара́нкі |
абара́нак |
Д. |
абара́нцы |
абара́нкам |
В. |
абара́нку |
абара́нкі |
Т. |
абара́нкай абара́нкаю |
абара́нкамі |
М. |
абара́нцы |
абара́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абара́нкам
прыслоўе, утворана ад назоўніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
абара́нкам |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
абара́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абара́ннік |
абара́ннікі |
Р. |
абара́нніка |
абара́ннікаў |
Д. |
абара́нніку |
абара́ннікам |
В. |
абара́нніка |
абара́ннікаў |
Т. |
абара́ннікам |
абара́ннікамі |
М. |
абара́нніку |
абара́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абара́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абара́нніца |
абара́нніцы |
Р. |
абара́нніцы |
абара́нніц |
Д. |
абара́нніцы |
абара́нніцам |
В. |
абара́нніцу |
абара́нніц |
Т. |
абара́нніцай абара́нніцаю |
абара́нніцамі |
М. |
абара́нніцы |
абара́нніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
абара́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абара́ны |
абара́ная |
абара́нае |
абара́ныя |
Р. |
абара́нага |
абара́най абара́нае |
абара́нага |
абара́ных |
Д. |
абара́наму |
абара́най |
абара́наму |
абара́ным |
В. |
абара́ны (неадуш.) абара́нага (адуш.) |
абара́ную |
абара́нае |
абара́ныя (неадуш.) абара́ных (адуш.) |
Т. |
абара́ным |
абара́най абара́наю |
абара́ным |
абара́нымі |
М. |
абара́ным |
абара́най |
абара́ным |
абара́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.