расштурхо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
расштурхо́ўваю |
расштурхо́ўваем |
2-я ас. |
расштурхо́ўваеш |
расштурхо́ўваеце |
3-я ас. |
расштурхо́ўвае |
расштурхо́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
расштурхо́ўваў |
расштурхо́ўвалі |
ж. |
расштурхо́ўвала |
н. |
расштурхо́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
расштурхо́ўвай |
расштурхо́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
расштурхо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
расштыбава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
расштыбава́ны |
расштыбава́ная |
расштыбава́нае |
расштыбава́ныя |
Р. |
расштыбава́нага |
расштыбава́най расштыбава́нае |
расштыбава́нага |
расштыбава́ных |
Д. |
расштыбава́наму |
расштыбава́най |
расштыбава́наму |
расштыбава́ным |
В. |
расштыбава́ны (неадуш.) расштыбава́нага (адуш.) |
расштыбава́ную |
расштыбава́нае |
расштыбава́ныя (неадуш.) расштыбава́ных (адуш.) |
Т. |
расштыбава́ным |
расштыбава́най расштыбава́наю |
расштыбава́ным |
расштыбава́нымі |
М. |
расштыбава́ным |
расштыбава́най |
расштыбава́ным |
расштыбава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
расштыбо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
расштыбо́ўка |
Р. |
расштыбо́ўкі |
Д. |
расштыбо́ўцы |
В. |
расштыбо́ўку |
Т. |
расштыбо́ўкай расштыбо́ўкаю |
М. |
расштыбо́ўцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
расштыбо́ўшчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
расштыбо́ўшчык |
расштыбо́ўшчыкі |
Р. |
расштыбо́ўшчыка |
расштыбо́ўшчыкаў |
Д. |
расштыбо́ўшчыку |
расштыбо́ўшчыкам |
В. |
расштыбо́ўшчык |
расштыбо́ўшчыкі |
Т. |
расштыбо́ўшчыкам |
расштыбо́ўшчыкамі |
М. |
расштыбо́ўшчыку |
расштыбо́ўшчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
расшуга́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
расшуга́ецца |
расшуга́юцца |
Прошлы час |
м. |
расшуга́ўся |
расшуга́ліся |
ж. |
расшуга́лася |
н. |
расшуга́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
расшуга́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
расшуга́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
расшуга́ю |
расшуга́ем |
2-я ас. |
расшуга́еш |
расшуга́еце |
3-я ас. |
расшуга́е |
расшуга́юць |
Прошлы час |
м. |
расшуга́ў |
расшуга́лі |
ж. |
расшуга́ла |
н. |
расшуга́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
расшуга́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
расшугну́ць
‘раскідаць, растраціць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
расшугну́ |
расшугнё́м |
2-я ас. |
расшугне́ш |
расшугняце́ |
3-я ас. |
расшугне́ |
расшугну́ць |
Прошлы час |
м. |
расшугну́ў |
расшугну́лі |
ж. |
расшугну́ла |
н. |
расшугну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
расшугні́ |
расшугні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
расшугну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
расшука́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
расшука́нне |
Р. |
расшука́ння |
Д. |
расшука́нню |
В. |
расшука́нне |
Т. |
расшука́ннем |
М. |
расшука́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
расшука́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
расшука́ны |
расшука́ная |
расшука́нае |
расшука́ныя |
Р. |
расшука́нага |
расшука́най расшука́нае |
расшука́нага |
расшука́ных |
Д. |
расшука́наму |
расшука́най |
расшука́наму |
расшука́ным |
В. |
расшука́ны (неадуш.) расшука́нага (адуш.) |
расшука́ную |
расшука́нае |
расшука́ныя (неадуш.) расшука́ных (адуш.) |
Т. |
расшука́ным |
расшука́най расшука́наю |
расшука́ным |
расшука́нымі |
М. |
расшука́ным |
расшука́най |
расшука́ным |
расшука́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.