расшугну́ць

‘раскідаць, растраціць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расшугну́ расшугнё́м
2-я ас. расшугне́ш расшугняце́
3-я ас. расшугне́ расшугну́ць
Прошлы час
м. расшугну́ў расшугну́лі
ж. расшугну́ла
н. расшугну́ла
Загадны лад
2-я ас. расшугні́ расшугні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час расшугну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)