асвяжа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асвяжа́ю |
асвяжа́ем |
2-я ас. |
асвяжа́еш |
асвяжа́еце |
3-я ас. |
асвяжа́е |
асвяжа́юць |
Прошлы час |
м. |
асвяжа́ў |
асвяжа́лі |
ж. |
асвяжа́ла |
н. |
асвяжа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
асвяжа́й |
асвяжа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
асвяжа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асвяжы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асвяжу́ся |
асвяжы́мся |
2-я ас. |
асвяжы́шся |
асвежыце́ся |
3-я ас. |
асвяжы́цца |
асвяжа́цца |
Прошлы час |
м. |
асвяжы́ўся |
асвяжы́ліся |
ж. |
асвяжы́лася |
н. |
асвяжы́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
асвяжы́ся |
асвяжы́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асвяжы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асвяжы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асвяжу́ |
асвяжы́м |
2-я ас. |
асвяжы́ш |
асвежыце́ |
3-я ас. |
асвяжы́ць |
асвяжа́ць |
Прошлы час |
м. |
асвяжы́ў |
асвяжы́лі |
ж. |
асвяжы́ла |
н. |
асвяжы́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
асвяжы́ |
асвяжы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асвяжы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асвяжэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
асвяжэ́нне |
Р. |
асвяжэ́ння |
Д. |
асвяжэ́нню |
В. |
асвяжэ́нне |
Т. |
асвяжэ́ннем |
М. |
асвяжэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асвянцо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асвянцо́ны |
асвянцо́ная |
асвянцо́нае |
асвянцо́ныя |
Р. |
асвянцо́нага |
асвянцо́най асвянцо́нае |
асвянцо́нага |
асвянцо́ных |
Д. |
асвянцо́наму |
асвянцо́най |
асвянцо́наму |
асвянцо́ным |
В. |
асвянцо́ны (неадуш.) асвянцо́нага (адуш.) |
асвянцо́ную |
асвянцо́нае |
асвянцо́ныя (неадуш.) асвянцо́ных (адуш.) |
Т. |
асвянцо́ным |
асвянцо́най асвянцо́наю |
асвянцо́ным |
асвянцо́нымі |
М. |
асвянцо́ным |
асвянцо́най |
асвянцо́ным |
асвянцо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
асвянчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
асвянчэ́нне |
Р. |
асвянчэ́ння |
Д. |
асвянчэ́нню |
В. |
асвянчэ́нне |
Т. |
асвянчэ́ннем |
М. |
асвянчэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
асвятле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
асвятле́нне |
Р. |
асвятле́ння |
Д. |
асвятле́нню |
В. |
асвятле́нне |
Т. |
асвятле́ннем |
М. |
асвятле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асвятлё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асвятлё́ны |
асвятлё́ная |
асвятлё́нае |
асвятлё́ныя |
Р. |
асвятлё́нага |
асвятлё́най асвятлё́нае |
асвятлё́нага |
асвятлё́ных |
Д. |
асвятлё́наму |
асвятлё́най |
асвятлё́наму |
асвятлё́ным |
В. |
асвятлё́ны (неадуш.) асвятлё́нага (адуш.) |
асвятлё́ную |
асвятлё́нае |
асвятлё́ныя (неадуш.) асвятлё́ных (адуш.) |
Т. |
асвятлё́ным |
асвятлё́най асвятлё́наю |
асвятлё́ным |
асвятлё́нымі |
М. |
асвятлё́ным |
асвятлё́най |
асвятлё́ным |
асвятлё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.