асвянцо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
асвянцо́ны | асвянцо́ная | асвянцо́нае | асвянцо́ныя | |
асвянцо́нага | асвянцо́най асвянцо́нае |
асвянцо́нага | асвянцо́ных | |
асвянцо́наму | асвянцо́най | асвянцо́наму | асвянцо́ным | |
асвянцо́ны ( асвянцо́нага ( |
асвянцо́ную | асвянцо́нае | асвянцо́ныя ( асвянцо́ных ( |
|
асвянцо́ным | асвянцо́най асвянцо́наю |
асвянцо́ным | асвянцо́нымі | |
асвянцо́ным | асвянцо́най | асвянцо́ным | асвянцо́ных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)